جنگ آجه، بیری و خسور

داوود ناظری – کابل -1392/1/31

بیا که شاعیری کنی – یک لحظه سات تیری کنی – قصه جنگ آجه و بیری کنی – رازای خیره دیگری کنی – ناله از بی مهری کنی – نالت ده سیال دری کنی .

بیری خسور مادر گرفت – جنگ آردوی شی در گرفت – دنیا ره پگ ماشر گرفت – شوته با به کر گرفت.

بیری اینزی خاطر ده خانه سرتاغو ندره و جنگ موکنه کی:

خسور مادر مه خیانت موکنه – کارای خیلی بد موکنه – ده پای مه او تهمت موکنه – خانه ره گدو ود موکنه – مره ملامت موکنه – بیخی خجالت موکنه – بابه ره سرچرخک موکنه – ادمه بی عذت موکنه – قد دوست و قد دوشمو مونه – آدمه قونر غو موکنه – تاشه آردو وروغو موکنه – بابه ره بد گومو موکنه – شوی مره قدمه بیرو مونه.

یک ووده دختری خانه بودوم – پیش اته خو نازدانه بودم – ده منی امقراغای خو یکدانه بودوم – ده خام پوخته خو بی جوره بودوم – صاحب پول و پیسه بودوم – ازو وقت که بیری دزی خانه شدیم – پوخته ده منی قوق قرغنه شدیم ما – از تول تبر خو بیگنه شدیم مه – هوشیار بودوم دیونه شدیم ما – پک از دست اجه شدیم ما – هرچه گیرنگ می شنم بسم سبوگوم – پیش اجه رقم گوشت خوگوم – پیش مردم بیخی روی خونوگوم – ازدست ازی آجه بخی توگ توگوم – خدا آجه ره ووی موکد – مورده ها ده دیر خو کوی موکد – نه دو نه دندو دره – نه دین نه ایمو دره – نه مرگ نه موردو دره – غیبت ره یاد کلو دره – ووقرای شی شکر کور شده – نزدیک لبی گور شده – نامشی ده لیست موردا بورشده – ایفو که از عیزرایل زور شده – پگ از دیر شی دور شده – آکو ایره ده زور بوبره – زنده ده منی گور بوبوره – ده گور خوب چوقور بوبوره – از قول آغایل دور بوبوره – آجه از خانه کم موشود – ده غول جهنم موشود – گوش از مه بی غم موشود.

آجه ام از دست بیری خیلی شکایت موکنه و حق شی استه از خاطری که:

باچه شی اوسانه شده – ده دون ار خانه شده – قرض دارو بی پیسه شده – از کلی گی تاشه شده – بیکارو دلمیده شده – نقل سری کوچه شده – قروتی شی پیاوه شده – کالای شی پک دونده شده از دست ریم گنده شده.

بابابه ام خیلی شکایت موکنه و جگرخو استه از خاطری که:

با چه شی در بدر شده – بیری شی سوداگر شده – ده دون خلگ برابر شده – از تی قورو تیر شده – آقداری شی قایده موی سر شده – بیری شی بدواگر شده – ازی قولا کوج گر شده – تجارو سوداگر شده – ده گوش خو طلا خر شده – کلو او نازدانه شده – ده خانه نازواله شده – دور از آردو غاله شده – اختیار داری باچه شده – ده وقت کار بیمار موشه – وودی خوردو تیار موشه -  ده وودی چکر جرار موشه – ده سری شوی خو قار موشه – ار روز رایی بازار موشه – باچه ار روز بیکار موشه.

خاتو ده باچه خوب شده – دیگاه پگ گوشت خوگ شده – بیری بخیر اوشیار شده – بای پاری دوکاندار شده – بقاله بیل تجار شده – اینزی خاطر قرض دار شده .

  بابه ناله موکنه کی:

 بیری مه دوکانراو شده – ده پوست پخل چنگاو شده – آجه چشیم آو راو شده – قتیق شی اسپی آوشده .

بابه آغداری بیری ره دیده و اینزی خاطر گیله موکنه:

کتابچه بیری ره روش کریم – باچه خواند و ما گوش کدیم – بیری خیلی قرض دار شده – یگ لگو شصت هزار شده – بای پاری دوکاندار شده – ده پیش خلق بی اعتبار شده .

بابه ده باچه خو پند میدیه:

باچه مه عقل و ووش بگیر – نصیحت موکنوم تو گوش بگیر – قد ازی خاتون تو ده ملگ ونه خانه مومنه – نه آبرو دستو نه دزمه مومنه – ده روی مو اینی تانه مومنه – اربو ده دل اجه مومنه – نه گا وگوساله مومنه – نه بوزو بزغاله مومنه – نه آردو نه غاله مومنه – نه کویگ و باره مومنه – نه پاروی دسته میده مومنه – نه  جای بین قبیله مومنه – نه پول و نه پیسه مومنه – نه پوته و چلمه مومنه – نه دایی الاف و نه چلمه مومنه. باچه مه : باید تو کوجه بار کنی – ازی قولا فرار کنی – جولی خاتونه بار کنی – روی خوره سونشار کنه – خاتونه از نان قوبار کنی--  چاره خاتونه چار کنی - قیته خاتونه خار کنی - گشنه که شد ادم موشه – نازو نخره شی کم موشه – اونو غیت گوشتو بیغم موشه.