مراسیم بزرگداشت از عاشورا درمناطق مرکزی:

اهالی تکیه خانه (تلخک) که یک منبر دومنزله است ، وهمزمان 200 نفر را گنجایش دارد ، این منبر ازوسط خود دوتقسیم (زنانه ومردانه ) شده است ، این منبر درمنطقه باد قول ، سرخجوی ولسوالی ورس ولایت بامیان قرار دارد ، وتعداد خانه های فاملی (دودی) مربوط این منبر به بیست چهار خانه می رسد ، وخانه فامیلی یعنی به حساب زن وشوهر به پنجا وهفت فامل می رسد ، این بیست چهار خانه فامل هشت روز وقت غزا می دهد ، غزای که رواج دارد کوچه و شوربا پوخته میکند ، درکوچه هفت سیر گوشت وهفت سیر برنج مصرف میکند چای وشرنی نیز برای عزادران درنظر گرفته می شود ، کوچه راقسم پوخته میکند که یک روز قبل نزر رامیکشد گوشت وگندم را می شوید ، شب که فردا نوبت شان است به یک دیگ کلان (غژغو) میاندازد ، درزیر آن اول به شدت آتش میکند ، وقتی که دیگ جوش آمد گوشت را میاندازد داخل آن وآبرا به اندازه کافی درآن میریزد ، یک نوع سوخت که ازمواد فضله گوسفند تهیه میگردد ، بنام چلمه زیر دیگ آتش میکند ، دونفر موظف هستند تاصبح که ازدیک مراقبت کند ، صبح قبل ازخواندن گوشتهای بین دیگ را دربین یک طشت بیرون میکند چند نفر گ.شتها را ازاستخوان جدا میکند ، گوشتها را بین دیگ میاندازد ، با یگ چوب راست ( کوچه کوی) یک نفر باقوت گوشت وکوچه را باهم مخلوط میکند ، خوب کوچه ساخته میشود ، وقتیکه خواندن تمام شد ، بین عزاداران درزنانه ومردانه تقسیم میکند ، بعد ازصرف غزا ، کسی صدا میکند که خانه مانده هرکس دارد مطبخ بیاید غزا بگیرد ، برای کسانیکه دربین منبر باقی مانده چای تقسیم میکند ، درمجموع ده هزار افغانی را یک خانه مصرف میکند .
برای آخوند که دعا میکند مبلغ ده هزار افغانی میدهد یابشتر ازآن ، هر روز قبل ازاینکه آخوند می خواند چند نفر پیش خوان هم روضه می خواند ، صدای گریه به اندازه اوج می گیرد که صدای آخوند به سختی شنیده میشود ،
روزنهم محرم پوش ماشی خیاطی را سیاه پوش میکند ، گهواره میسازد ، بین عزاداران میبرد ونوحه میخواند .
روز سیزده هم سری علم را تا میکند ، دستمال های نو را به فروش می رساند ، پول آنرا به منبر مصرف میکند ، پوست نزر های محرم هم وقف منبر میباشد ، منبر تلخک یکی ازمنبر های تمیز واساسی است که درسال 1385 دوباره ترمیم شد .