نویسنده: داوود ناظری
موضوع: سیاسی (انتخابات دو هزارو چهارده) در افغانستان
موضوعات مورد بحث در این مقاله:
1 - چرا دو هزارو چهارده هراسی
2- دلایلی ترس مردم از دوهزارو چهارده چیست؟
3 - منابع مهم که امنیت مال و جان را تهدید می کند کدام است؟
4 - اهمیت انتخابات و نتیجه گیری بحث
مقدمه
دوهزارو
چهارده هراسی بالای ابعاد مختلف زندگی مردم افغانستان تاثیر منفی گذاشته و
مردم بیشتراز اوضاع امنیتی و موجودیت گروه بنام طالبان در پشت مرزها و
بعضی از نقاط کشور و خلاء قدرت در این سال در افغانستان ترس و وحشت دارند.
دست
های پیدا و پنهان، از دوهزارو چهارده به عنوان یک بحران تعریف می کنند
گویا که با کنار رفتن قدرتمندان و سیاست مداران کنونی افغانستان از حکومت،
این کشور به حرج و مرج بزرگ گرفتار خواهد شد. اگر این تبلیغات زهر آگین
برای مردم خنثا نشود و چهره کثیف خائینین که از دوهزارو چهارده برای بقای
قدرت خویش ترسناک تعریف می کند برای مردم آشکار نشود بحران های بزرگی از دل
این دوهزارو چهارده هراسی بیرون خواهد آمد و مردم افغانستان به یگ گسیست
عظیمی سیاسی و اقتصادی مواجه خواهند شد. مردم افغانستان طبق چند دلیل عمده
از دوهزارو چهارده ترس و وحشت دارند.
1 -
وضعیت تاریخی مردم افغانستان؛ جریان تاریخ خدایان و تاریخ زورگویان در
افغانستان مردم را از تمام عرصه های زندگی به خصوص مسئله ی سیاست به دور
نگهداشته و مردم نمی توانند که خودشان تاریخ سیاسی کشور را رقم بزند، به
همین دلیل مردم با یک دید غیر منطیقی و علمی نسبت به دوهزارو چهارده نگاه
می کنند و از آن ترس دارند. افغانستان تا هنوز تاریخ سیاسی مردمی را تجربه
نکرده و تا هنوزسیاست دراین کشور به شکل استبدادی و شخصی می باشد و شخص
رئیس جمهور و اعضای بلند رتبه ای دولتی، در مسیر سیاست بازی و حفظ قدرت از
هر نوع بازی های دروغین و فریبکاری ها با مردم دریغ نکرده و نخواهد کرد.
وضعیت شکننده و مایوس کننده ی که در این کشور حاکم فرما گردیده و سیاهی
معیار زندگی مردم شده و تباهی و بدبختی شایسته افتخار و کسی از همه بالاتر
می نشیند که تعفن و گند اش از همه بیشتر است. به همین خاطر نگرانی مردم از
دوهزارو چهارده زیاد گردیده است.
2 -
مردم در افغانستان در باره دو هزارو چهارده با یک دید غیر علمی و تفکر
عمیق می نگرند و دیدگاه کارشناسانه ی در این زمینه وجود ندارد. دستگاه
حکومتی نیز از این خلاء استفاده کرده و ازدوهزارو چهارده به عنوان یک مقطع
زمانی نابودی و تباهی تبلیغ می کنند و آن را یک فریضه ی دشمنی و نابودی
بین مردم تلقی کرده است و به همین دلیل مردم نسبت به دوهزار چهارده اظهار
نا امیدی می کنند و از آن ترس دارند. باید دیدگاه های درست و واقعی برای
مردم بیان گردد و از دوهزارو چهارده به عنوان یک مقطع زمانی خیلی حساس و
مهم تاریخی برای عموم مردم تعریف شود. باید قدم های خیانت خیانت کاران قلم
گردد و قلم های که ذهن مردم را درگیر نا امنی و ویرانی می کند باید شکسته
شود. باید کسانی که به عنوان سرکرده و بزرگ این کشور در آخور های اسیری و
بردگی دیگران سرگذاشته اند از صفحه ی قدرت برکنار شود.
3 -
دلیل سوم دوهزارو چهارده هراسی، گذشته تاریخی این کشور است زمان که شوروی
از افغانستان بیرون رانده شد، کشور با یک هرج و مرج سیاسی مواجه گردید و
جنگهاهی داخلی و ویرانیهای بزرگی به وجود آمد و حال مردم، خروج نیروهای
آمریکایی را نیز با خروج نیرو های شوروی مقایسه می کنند که شاید افغانستان
گام های را به عقبگرد تاریخی بردارد و بازهم مثل سابق دچار پیچیده گی اوضاع
گردد.
در
مجموع پیش بینی کردن اوضاع امنیتی و سیاسی افغانستان کار سختی است چون
گروه ها و تنظیم های مختلف دراین کشور وجود دارد. عوامل مختلف در تاثیر
گذاری روی اوضاع این کشور کار می کند و مخصوص نیروی که در ده سال حکومت
کرزی به وجود امد که نمونه و الگوی از فساد اداری - حق تلفی - رشوه و ظلم
بود و تا هنوز هم کوشش می کند که به هر نحوی مردم را در ادامه سیاست های
خویش دل گرم سازد.
مردم
افغانستان نباید توطئه های دروغین تعداد از افراد و اشخاص را نسبت به یک
مقطع حساس تاریخی بپذیرند و نباید نسبت به ساختن یک سرنوشت حساس برای
افغانستان غافل بمانند. حالا دیگر در فرهنگ افغانستان واژه های شکست و قوم
پرستی و استبداد حذف گردیده و راه های مهم و تاثیر گذار بر زندگی مردم وجود
دارد که باید تعریف شود. مهمترین راه های که آینده درخشان را برای مردم
تضمین می کنند قرار ذیل می باشد.
الف- شناخت منابع تهدیدات امنیتی و سیاسی مردم افغانستان
اولین
منبع تهدید وضعیت امنیتی گروه بنام طالبان است که تعداد از افراد مسلح و
مخالف دولت که پیهم در نقاط مهم و حساس کشور دست به اعمال خرابکارانه می
زنند و شخصیتهای مهم جهادی و مردمی را مورد هدف قرار می دهند.
دومین
منبع که امنیت مردم را تهدید می کنند؛ سیاست گنگ و نا معلوم در داخل
دستگاه حکومت در افغانستان است. این منبع خطرناک ترین و مهمترین منبع است
که اوضاع سیاسی و امنیتی را با تهدید مواجه کرده و حامل پیام های خطرناک در
آینده ی افغانستان می باشد. طرحهای گنگ و مفسید که در این کشور روی کار
آمده و در متون حساس و مهم فعالیت های مردم جا خوش کرده قابل نگرانی می
باشد. دوهزارو چهارده هراسی نیز بیشتر محصول همین دو منبع می باشد که مردم
ازآن احساس ترس و وحشت دارند.
مردم باید این دو منبع تهدیدات امنیتی کشور را بشناسند و در مقابل آنان به مبارزه همگانی بپردازند.
ب - موفق بودن برنامه انتقال امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای داخلی در افغانستان
برنامه
انتقال امنیتی یکی از نمونه ها و گوشه های دوهزارو چهارده می باشد که تا
حال تقریبا موفق بوده و ضریب های امنیتی در ولایات که پروسه انتقال عملی
شده بالا رفته است. این خود آغاز دوهزارو چهارده است. دوهزارو چهارده کدام
روز قیامتی خاص نیست از همین حالا شروع شده و بخشی ازآن هم سپری گردیده
است. مردم افغانستان نباید منتظر یک مقطع زمانی خاص برای دو هزارو چهارده
باشد، همین زمان ما دو هزارو چهارده را داریم تجربه می کنیم.
ج - گفتگو با طلبانی ساخته شده
در
افغانستان متاسفانه نزاع و جنگ و کشمکش ها بر سر ساختن هویت ملی است نه
تنها مسئله سیاسی، چون دوران انقلاب هیچ نتیجه ی نداده است صلح و مصالحه
تنها در منازعات سیاسی نتیجه بخش است، نه در زناع کنونی که در افغانستان
وجود دارد.
راه
چاره این است که باید ساختار تدریجی و بحثهای علمی ایجاد شود و آهسته آهسته
حرکتهای مدنیو مردمی به وجود آید. در عصر حاضر طالبان چیزی نیست و از
طالبان فقط یک نام باقی مانده و دولت ازآن به عنوان ابزار استفاده می کند و
می خواهند که از طالبان مخالفین فرضی و ابزاری بسازند و برای تحکیم سیاست
خویش برای آنان در قطر دفتر باز کند و پروسه ی را تحت نام صلح ایجاد نماید.
برای ازبین بردن رهبران سیاسی و مهم در افغانستان طالبان ابزار خوبی است.
نمونه دیگر که حکومت در صدد ایجاد مشکلات ها در افغانستان است، سهمیه بندی
نمودن امتحان کانکور بر اساس نفوس ولایات است، که این کار به معنای دست رد
زدن به سینه جوانان و محصلین افغانستان است و نشان دهنده این است که دولت
حتا ظرفیت و تحمل استعداد هارا نیز ندارند و نمی خواهند که حکومت مردمی
شوند و هرکس بتواند برای آینده خویش فکرو تامل داشته باشند.
در
تاریخ افغانستان و جهان ترس از استعداد جوانان آن کشور یک پدیده ی جدید
است و اگر این طرح وزارت تحصیلات عالی مورد تائید پارمان قرار گیرد، شکاف
های عمیق را دربین مردم افغانستان به وجود خواهد آورد.
هدف
دولت از استفاده ابزاری از طالبان شاید این باشد که دستگاه فاسد حکومت
هیچگاه مورد سوال قرار نگیرد که چرا رتبه ی اول را در فساد گرفته است، چرا
کانکور سهمیه بندی می شود، چرا حرکات مدنی را با دروغ و نیرگ خفه می سازد،
چرا سیاست را شخصی کرده است و چرا تقسیم بودجه ها به صورت مغرضانه و عدم
توازن بین ملیتها اجرا می شود و ... طالبان را خود دولت بزرگ است و حتا می
خواهد که واقعیت عینی به طالبان ببخشد و دوهزارو چهارده را نیز به عنوان یک
بحران بزرگ جلوه دهد. حکومت برای ایجاد ترس و هراس مردم طالبان را تقویه
می کند، اسیران جنگی و انتحاری طالبان با پول و کمک دولت آزاد می شود.
مسئولین برای اغفال مردم و ترس از ایجاد حکومتی دیگر در افغانستان و حفظ
جایگاه خویش، فرضیه های مختلف و بحران های جداگانه را به وجود آورده است.
ما مطئین هستیم که مصالحه با طالبانی ساخته شده، به زودی و خوبی نتیجه
خواهد داد. پروسه صلح اصلا محتوا و ارزش ندارد.
د - توافق نامه ی امنیتی
مردم
افغانستان دچار یک بحران فکری در مورد اوضاع امنیتی این کشور شده است. اگر
دولت به این روند شرم آور تبلیغات و کمپاین انتخاباتی خود ادامه دهد و در
فکر ایجاد اختلاف و تجزیه نمودن افغانستان باشد و دوهزارو چهارده را به
عنوان یک مقطع تاریخی خطرناک برای مردم جلوه دهد؛ مردم و نسل جدید گامی به
عقب برخواهد داشت و آن وقت از افغانستان هیچ چیزی باقی نخواهد ماند. چون
نسل جدید این کشور به جهانی شدن و شکستن مرزهای جغرافیایی فکر می کنند.
امروز هیچ کس محکوم به محدوده ی جغرافیایی نیست و در جهانی شدن جغرافیا
مطرح نیست. مردم عادی افغانستان در این کشور چیزی برای از دست دادن ندارند و
بازهم بزرگترین ضررها متوجه بزرگان و قدرتمندان می شود که آنان هیچ وقت
دست به تباهی افغانستان نخواهند زد. پس، دوهزارو چهارده هیچ جای نگرانی
برای مردم نیست و آنچه که قابل نگرانی است برگزاری یک انتخابات شفاف و
عادلانه است.
انتخابات
بزرگترین مسئله ی آینده در افغانستان است که باید مردم به آن اهمیت بدهد،
باید در انتخابات به یک رژیم که از قوم و مذهب فراتر فکرمی کند ، رای دهیم و
رژیم مردمی و تاریخ مردمی را به وجود آوریم.
نتیجه و خلاصه مقاله:
1 - دولت برای مقبولیت مسیر آینده ی خویش، از دوهزارو چهارده مردم را می
ترساند و طالبان را به عنوان یک دشمن نیرومند و قوی برای مردم افغانستان
تلقی می نماید.
2 - برنامه صلح که اصلا ماهیت ندارد به نتیجه قطعی خواهد رسید.
3 - انتخابات یک مسئله ی بسیار مهم و حیاتی برای مردم افغانستان می باشد.
