۶/۲۰/۱۳۹۱

غرور با با فراتر از هندوکش


آسمان بیدار است
ماه در گوشه آسمان شکسته است و بر سیل از مردم نظاره گر اند
دلهای اهل عدالت در معاق آتش اند.
لحظات است که فکر می کنم تکراری ندارد.


پرتو و ها له ای از عشق به شدت می خروشد.
رهبر در دریای احساس فرو رفته است.
همه صدا های زمین قرین عدالت شده اند.
آ سمان بیدار اند و نور را در آغوش خیلی مشتاقان می بینند.
چه زیبا است همه چیز در قاب عشق، وطن دوستی و همدیگر پرستی و حال که جز تصویری روشن از تورا نمی توان به تماشا نشست.
امروز زندگی با تو نور گرفته اند و سر شار از جذبه های صورت تو شده است.
چه زیبا است که ملیون ها حماسه آفرینان و عشق ورزان دامن گشوده اند تا تورا از همه بیشتر در سهم خود داشته باشند.
با ران احساس تو! گل امید را در قلب من رویانیده اند.
تو از عشق  و عطوفت برسان بارانی پیش ازانکه من گردی شوم و بر خیزم و نا بود شوم
بال از جنس غرور و عدالت خواهی پیدا نمایم و تا بلند ترین آسمان عشق و دوست داشتن تو پرواز نمایم