درده سال اخیر رشد نهاد های فرهنگی درافغانستان از لحاظ کمیت خوب بوده وحتی دردورترین نقطه افغانستان هم می توان جای پای رسانه ها ومطبوعات را پیدا کرد.
دربین این رسانه ها ونهاد های فرهنگی سطحی کار وبرنامه های فرهنگی فرق می کند که از متفاوت بودن خیلی زیاد داشتن سابقه کاری ومحیط جغرافیای ودنباله رویک سیاست خاص می توان نام برد.
برخی این نهاد ها تازه قدم به میدان گذارده اند تا حضور بخشی از مردم وفرهنگرا درجامعه پررنگ نماید.
با همه پیشرفتها در عرصه نهاد های فرهنگی درافغانستان هنوز هم پیشرفت وتاثیر گذاری خوب دراین عرصه دیده نمی شود که این مسئله ناشی از موانع وچالشهای است که سر راه رسانه ها قرار گرفته است .
چالشها وموانع که بشتر در قسمت کاری رسانه ها محسوس است عبارت است از:
1 – سیاست زدگی
بیشتر رسانه ها ونها د های فرهنگی حتی ژورنالستان در افغانستان بجای اینکه به رشت وترقی ادبیات فرک کند وکار نماید سراغ چوکی وسیاست است. واز سوی دیگر اکثر مسئولین رسانه درافغانستان به گروه وحزب پیوند دارد.
2 – عدم استقلالیت
نهاد های فرهنگی که از سوی افرد وگروه ها واحزاب تمویل می شود اصلا استقلالیت ندارد به آن اندازه که بتواند برای فرهنگ وادبیات کار نماید.
و وابستگی های قومی ومحیطی وجغرافیای تاثیر گزار می باشد .
3 – پشتوانه مالی
هیچ یک ازاین نهاد ها ازپشتوانه مالی خوب برخوردار نیست بلکه وابسته به یک جیب می باشد گاهی سر به این خانه وگاهی سر به آن خانه می زند، تا شاید منابع رابرای درآمد خویش پیدا کند وازسوی دیگر کسانیکه چنین نها دهای را کمک مالی می کند اصلا توجه به بخشهای فرهنگی نمی کند بلکه اهداف شخصی خویش را درنظردارد.
4 – وابستگی های قومی وزبانی
مزهب گرای وقوم گرای باعث شده است تا فعالیتهای نها دهای فرهنگی ما در چهار چوب محدود فعالیت نماید.
وهمین برنامه وعمل نهاد ها باعث شده است تا هویت فرهنگی مارا تکه تکه نماید.
