نقل کرده اند که عربی بود، خر ندیده و مرکب سوار نشده. روزی خری را دید،
خری کوچک و شاید کُره خر. تصمیم گرفت بر آن سوار شود. در طرف راست خر ایستاد و خود
را محکم و با تمام توان بالا انداخت و به سمت پشت خر پرید. حرکتش به حدی محکم و جدی
بود که از پشت خر گذشت و به سمت چپ خر افتاد و به زمین خورد!
از زمین بلند شد، ایستاد و با خود گفت: «کالاول»؛ یعنی مثل اول، همانطور
که در زمین بودم، در زمین ماندم، پیاده بودم، پیاده ماندم.
رسانه داران کشور ما مانند همان خر سوار عرب است،
دیروز در یک سوی خر بود و امروز در سوی دیگرش و در هر دو حالت پیاده و به زمین مانده.
آنروز تابع و نوکر اسراییل بود و با تمام توان برنامه های مورد نظر اسراییل را پخش
می کرد و امروز نیز نوکر است، نوکر برادر یا به عبارت بهتر خواهر اسراییل، عربستان
سعودی و وهابیت! چون امروز افغانستان، تاریک است و سیاه، سیاه تر از
ده سال پیش و با تأسف به آینده اش نیز امیدی نیست.
چرا؟ چرا؟
تمام کالاهای بی کیفیت غربی و ... را تبلیغ می کنیم و بد ترین پوشش و حجاب را در بین خانواده خود رسانه داران ما نشر و پخش می کند.
