قرآن کتابیست که ازآغاز نزول تا اکنون بلکه تا قیامت سلامت واصالت خویش را حفظ کرده وخواهد کرد.
بحث درباره قرآن یک فریضه ضرورت خدا شناختی است ازنزدیک با کلمات وگفتار ناب الهی آشنا می شویم .
درآغاز معارف قرآنی را به دو دسته تقسیم می کنیم :
الف - معرفت درباره قرآن
ب - معارف برگرفته ازقرآن
معرفت درباره قرآن این است که این کتاب چگونه نازل شده است ، دارای چه احکام وبرنامه می باشد ، قرآن چه مراحل را تا اکنون از آغاز طی کرده است ، وبعد از نزول چگونه به شکل کنونی وفعلی درآمده است .
که دراین گونه علم وشناخت از قرآن روابط آیات با همدیگر ، آیات ناسخ ومنسوخ ، مطلق ومقید ، عام وخاص محکم ومتشابه واعجاز قرآن بحث می شود.
اساسی ترین بحث قرآن ارتباط پیدا می کند با وحی ، چون که وحی پایه وشناخت کلام الهی است ، چگونه بر قرار کردن رابطه بین زمین وآسمان رابطه بین جهان اعلی وسفلی بحث های قرآنی را هموار تر می سازد .
واژه وحی درقرآن به چهار معنی آمده است :
1 - اشاره پنهای
2 - هدایت غریزی
3 - وحی رسالی
امام حسن عسکری علیه اسلام می فرماید خداوند قلب رسول خدارا مناسب ترین مکان برای نزول وحی الهی قرار داده است .
قلب رسول خدا هیچگاه در گرفتن وحی دچار حیرت وخود فراموشی نمی شود ، واشتباه نمی کند زیرا بر منشه وحی آگاهی کامل دارد.
وحی رسالی به سه قسم است :
بصورت مستقیم بیدون واسطه - بصورت آواز که تنها پیامبر آنرا می شنید والقای وحی توسط فرشته آسمانی
رسول خدا هنگام نزول وحی بر خود احساس سنگینی می کرد وچهره آنحضرت حالت دیگر بخود می گرفت واگر بر حیوان سوار می بود از شدت سنگینی شکم حیوان به زمین مالیده می شد ،
قرآن مجموعه ازآیات وسور است که قبل وبعد ازهجرت بر رحمت للعالمین درمناسبتهای مختلف نازل گشت.
آغاز نزول به صورت اصلی ومعنوی ومحتوای یکجا دربین شبهای 21 و23 قدر درماه مبارک رمضان بر قلب پیامبر ننازل شد که بنام نزول دفعی یاد می شود.
شب نوزده هم شب تقدیر- شب بیست یکم شب تعیین وشب بیست سوم شب ختم وامضای امر است.
نزول تدریجی قرآن به شکل آیه آیه وسوره سوره مدت بیست سال پیهم وسه سال فترت که مجموع بیست سه سال می شود بر رسول خدا در مناسبت های مختلف سوالات از رسولخدا وحوادث برای اطمنان قلب آنحضرت وسایر مسلمانان نازل می گشت حکمت آن این است که مسلمانان هیچ وقت احساس نکند خداوند آنها را تنها گزاشته است .
این گونه نزول قرآن به طور لفظی وظاهری تا آخرین سال عمر پیامبر بر وی نازل گشت ، نزول اصلی قرآن پس ازآیه فاصدع بما توء مرو شروع شد
طبق نظریه اهل تشیع قرآن ازعرش بر آسمان چهارم در جایگاه بنام بیت المعمور نازل گشت که نزول دفعی قرآن است طبق روایت اهل سنت ازغرش برآسمان اول جایگاه بنام بیت العزت نازل شد
اما درمجموع هدف ازنزول دفعی قرآن آگاهی دادن پیامبربرمحتوای کلی قرآن است اما شیخ صدوق می فرماید قرآن با بیان الفاظ وعبارات درشب قدر بر پیامبر نازل نگشت بلکه با اصلیت خویش وماهیت خویش نازل گشت .
قرآن دروجود باطنی خود یک وحدت بهم پیوسته وناگسستنی است وبشکل آیه وسوره سوره نیست ودر یک جایگاه محکم وامنی بدورازدسترس قرار دارد.
تدریجا به مناسبتهای مختلف نزول را بر حسب اقتضا به هنگام وقوع حادثه ، پیش آمدن مشکلی ویا سوالی که از حضرت می شد قرآن نازل می شد ، که بنام اسباب نزول نامیده می شود.
اسامی قرآن :
دربعضی کتب 43 نام برای قرآن ذکر شده است اما مشهورترین نام قران عبارت است از قران - کتاب ذکروفرقان است.
معنای سوره:
ازسور یا دیوار بلند گرفته شده است که تمام آیات را احاطه کرده است
معنی آیه:
به معنای علامه ونشانه است که به معنی درستی سخن حق تعالی است .درنام گزاری سوره ها هم مناسبتهای وجود دارد که بعضی سوره ها یک نام دارد وبعضی سوره چندین نام دارد.
بحث درباره قرآن یک فریضه ضرورت خدا شناختی است ازنزدیک با کلمات وگفتار ناب الهی آشنا می شویم .
درآغاز معارف قرآنی را به دو دسته تقسیم می کنیم :
الف - معرفت درباره قرآن
ب - معارف برگرفته ازقرآن
معرفت درباره قرآن این است که این کتاب چگونه نازل شده است ، دارای چه احکام وبرنامه می باشد ، قرآن چه مراحل را تا اکنون از آغاز طی کرده است ، وبعد از نزول چگونه به شکل کنونی وفعلی درآمده است .
که دراین گونه علم وشناخت از قرآن روابط آیات با همدیگر ، آیات ناسخ ومنسوخ ، مطلق ومقید ، عام وخاص محکم ومتشابه واعجاز قرآن بحث می شود.
اساسی ترین بحث قرآن ارتباط پیدا می کند با وحی ، چون که وحی پایه وشناخت کلام الهی است ، چگونه بر قرار کردن رابطه بین زمین وآسمان رابطه بین جهان اعلی وسفلی بحث های قرآنی را هموار تر می سازد .
واژه وحی درقرآن به چهار معنی آمده است :
1 - اشاره پنهای
2 - هدایت غریزی
3 - وحی رسالی
امام حسن عسکری علیه اسلام می فرماید خداوند قلب رسول خدارا مناسب ترین مکان برای نزول وحی الهی قرار داده است .
قلب رسول خدا هیچگاه در گرفتن وحی دچار حیرت وخود فراموشی نمی شود ، واشتباه نمی کند زیرا بر منشه وحی آگاهی کامل دارد.
وحی رسالی به سه قسم است :
بصورت مستقیم بیدون واسطه - بصورت آواز که تنها پیامبر آنرا می شنید والقای وحی توسط فرشته آسمانی
رسول خدا هنگام نزول وحی بر خود احساس سنگینی می کرد وچهره آنحضرت حالت دیگر بخود می گرفت واگر بر حیوان سوار می بود از شدت سنگینی شکم حیوان به زمین مالیده می شد ،
قرآن مجموعه ازآیات وسور است که قبل وبعد ازهجرت بر رحمت للعالمین درمناسبتهای مختلف نازل گشت.
آغاز نزول به صورت اصلی ومعنوی ومحتوای یکجا دربین شبهای 21 و23 قدر درماه مبارک رمضان بر قلب پیامبر ننازل شد که بنام نزول دفعی یاد می شود.
شب نوزده هم شب تقدیر- شب بیست یکم شب تعیین وشب بیست سوم شب ختم وامضای امر است.
نزول تدریجی قرآن به شکل آیه آیه وسوره سوره مدت بیست سال پیهم وسه سال فترت که مجموع بیست سه سال می شود بر رسول خدا در مناسبت های مختلف سوالات از رسولخدا وحوادث برای اطمنان قلب آنحضرت وسایر مسلمانان نازل می گشت حکمت آن این است که مسلمانان هیچ وقت احساس نکند خداوند آنها را تنها گزاشته است .
این گونه نزول قرآن به طور لفظی وظاهری تا آخرین سال عمر پیامبر بر وی نازل گشت ، نزول اصلی قرآن پس ازآیه فاصدع بما توء مرو شروع شد
طبق نظریه اهل تشیع قرآن ازعرش بر آسمان چهارم در جایگاه بنام بیت المعمور نازل گشت که نزول دفعی قرآن است طبق روایت اهل سنت ازغرش برآسمان اول جایگاه بنام بیت العزت نازل شد
اما درمجموع هدف ازنزول دفعی قرآن آگاهی دادن پیامبربرمحتوای کلی قرآن است اما شیخ صدوق می فرماید قرآن با بیان الفاظ وعبارات درشب قدر بر پیامبر نازل نگشت بلکه با اصلیت خویش وماهیت خویش نازل گشت .
قرآن دروجود باطنی خود یک وحدت بهم پیوسته وناگسستنی است وبشکل آیه وسوره سوره نیست ودر یک جایگاه محکم وامنی بدورازدسترس قرار دارد.
تدریجا به مناسبتهای مختلف نزول را بر حسب اقتضا به هنگام وقوع حادثه ، پیش آمدن مشکلی ویا سوالی که از حضرت می شد قرآن نازل می شد ، که بنام اسباب نزول نامیده می شود.
اسامی قرآن :
دربعضی کتب 43 نام برای قرآن ذکر شده است اما مشهورترین نام قران عبارت است از قران - کتاب ذکروفرقان است.
معنای سوره:
ازسور یا دیوار بلند گرفته شده است که تمام آیات را احاطه کرده است
معنی آیه:
به معنای علامه ونشانه است که به معنی درستی سخن حق تعالی است .درنام گزاری سوره ها هم مناسبتهای وجود دارد که بعضی سوره ها یک نام دارد وبعضی سوره چندین نام دارد.
