گسترش و رشد رسانه های چاپی یا مطبوعات در افغانستان، قابل
توجه بوده ولی متاسفانه کمیت بالا رفته و کیفیت به طور سرسام آور سیر نزولی دارد و
بعد از یک هفته و دو هفته نشرات، کیفیت
مطالب یک روزنامه و هفته نامه به شدت پایین می آید و مخاطبین و خوانندگان خویش را
از دست می دهد.
روز نامه نگاران همه در روز نامه و هفته نامه ای خود یگ
گزارش را بدون تغییر و تبدیل نشر می کنند که شاید منبع خبر فیسبوک یا سایت های است
که آنها کاپی نموده و بدون تغییر و اصلاح آنرا در روزنامه و هفته نامه خویش قرار
می دهد. اشتباه املایی یا انشایی که بسیار
واضح است و برای همه مخاطبین قابل درک است
به غیر از خودشان، در چندین روز نامه در یک گزارش که در مورد یک خبر تهیه شده دیده
می شود که گویا فقط خبر کاپی شده و نشر شده دیگر اصلن دست نخورده است.
مخاطبین خودرا هر روز به مطبوعات ما نیاز مند احساس نمی کند
و دنبال خواندن روزنامه و هفته نامه نیست . چون همان گزارش را با تمام جزئیات یک
روز قبل از طریق فیسبوک، رادیو یا تلویزیون شنیده است.
مطبوعات افغانستان متاسفانه به دلیل ضعف شدید در نشر مطالب،
اشتباهات املایی و انشایی و مشکلات دیگر در صورت که جنبه ای آگاهی دهی و آموزشی
آنان نیز خیلی کم می باشد، در بین مخاطبین خویش رنگ می بازد و آنچه را که در قالب
طبع یا نوشته در عرصه رسانه داری عرضه می کنند با استقبال کمرنگ مخاطبین قرار می گیرد.
دلایلی است که بر پیکره ای مطبوعات به شدت شلاق کوبیده است:
1 – هجوم سیاست بالای مطبوعات.
2 – جاذبه های اقتصادی.
3 – بر خورد خاموشانه مخاطبین با مطبوعات.
4 – عدم همکاری و پشتبانی مخاطبین و دولت از مطبوعات.
5 – بی تفاوتی در قبال نویسندگان و روزنامه نگاران.
6 – وا بستگی های قومی و
نژادی.
7 – ضعف سواد.
