من که هنوز در سلسله جبال نویسندگی هیچ گردنه ای را نپیموده ام مگر برانم تا به یاری خداوند(ج)از گردنه های صعب العبور بگذرم و راهم را ادامه دهم. بخاطری که پلخمان روزگار مرا به این وادی پرتاب کرده است. وادی که مملو از دردها، آمال، رنج و مشکلات است. شماره تماس: 0791924445 ایمیل: dnaziry@gmail.com
مراسم بزرگ دینی ، به مناسبت بزرگداشت از میلاد رسول گرامی اسلام ، حضرت محمد مصطفی (ص) بعد ازظهر روزچهار شنبه در مسجد بزرگ جامع الزهرا(س) با اشتراک هزاران تن از مردم کابل وتعدادی از نمایندگان پارلمان ، علمایان ، رسانه ها واقشار مختلف مردم بر گزار شد .
و قصه بدین منوال است که در کشاکش زندگی جدید و عصری موسیقی و سازها و آوازهای محلی مردم مناطق مرکزی افغانستان رو به نابودی است. لازم نیست تا خیلی به اعماق تاریخ مردم مناطق مختلف غرق شویم. زندگی مردم زندگی عصری شده است و آرام آرام موسیقیهای مانند دمبوره و غچک فقط به خاطره ها می پیوندد. هر کوه و جر و ده و دیار را که بگردی، جوانان اغلب موسیقی عصری گوش می کنند. در قریه ها و دهات که بگردی دیشها و آنتنهای ماهواره ای زیادی را می بینی روی بامهای خانه ها. تازه آن کسانی که داراییش اجازه می دهد دو دیش آسیایی و اروپایی روی بامهای خانه هایشان نصب کرده اند. بدین منوال موسیقیهای جدید و عصری و پاپ جای هر گونه موسیقیهای محلی مانند دمبوره و غچک را گرفته است و چیزی نمانده است تا به یادها و خاطرات ماندگار شود.
"غچک" یا به تعبیری کمانچه یکی از سازها و آلات موسیقی روستایی هزاره های افغانستان است. حالا این موسقی دارد کم کم در هیاهوی و در کشاکش این زندگی جدید و عصری و در تهاجم موسیقی و سازها و آوازهای عصری و جدید و هجوم انواع موسیقیها و وجود ماهواره ها و سی دی ها و کلوپهای ارائه کننده موسیقی عصری به حاشیه رانده می شود و رو به نابودی است.
سرور سرخوش؛ گویا این مرد آخرین نسل غچکی است
سالهای 2005 و 2006 بود. سفری به بندر مرکز ولسوالی سنگ تخت اتفاق افتاد. منطقه "بندر" مرکز ولسوالی سنگتخت از توابع ولایت دایکندی واقع در قلب کوههای مرتفع مرکز افغانستان قرار دارد. وقتی که در بندر رفتم سراغ وضعیت غچک را گرفتم. خیلی از نسل جدید و امروزی از عجک چیزی نمی دانست. فقط به همین اندازه یاد می کرد که پدران ما می گویند که فلانی غچک می زده است. اما وقتی سراغ بزرگترها را می گیرم آنها فقط یاد و خاطره سازهای محلی و بومی مانند غچک، دمبوره و چنگ را به حافظه و ذهن شان حفظ کرده اند.
گفتند که آخرین نوازنده غچک در ارتفاعات کوههای بندر زندگی می کند. سراغ آخرین نسل غچکی را می گیرم. این شب در ارتفاعات کوههای بندر مهمان هستم. در این ضیافت و در این شب غچک تعدادی از دوستان اهل ذوق نیز هستند. امشب قرار است تا آخرین نسل غچکی مناطق هزارجات را ببینیم. قبل از اینکه آخرین کوک غچک، نوای کوهستانهای هزارجات خاموش شود.
غچک، موسیقی و ساز محلی و بومی اصیل مناطق هزارگی در حال فراموشی است. اما متأسفانه هیچ نهادی و یا ارگانی چه وزارت فرهنگ افغانستان، یا نهادهای هنری و فرهنگی افغانستانی و یا نهادهای بین المللی مثلا از قبیل یونسکو اقدام در ثبت و ظبط آن تلاشی نکرده است. همچنین در حفط و نابودی و تقویت این هنر اصیل و ارزشمند که آوای کوهستانها و دره های عمیق مناطق وسیع مرکزی افغاسنان است هیچ تلاشی نمی شود.
البته، فقط هر کوه و جر و ده و دیار را که بگردی، جوانان اغلب موسیقی عصری گوش می کنند و هر راننده ای که به محض استارت موترش آهنگ روشن می کند، یا آهنگهای هندی است و یا ایرانی و یا غربی. در قریه ها و دهات که بگردی دیشها و آنتنهای ماهواره ای زیادی را روی بامهای خانه ها می بینی. تازه آن کسانی که داراییش اجازه می دهد دو دیش آسیایی و اروپایی روی بامهای خانه هایشان نصب کرده اند. بدین منوال موسیقیهای جدید و عصری و جای هر گونه موسیقیهای محلی مانند دمبوره و غچک و سرنی و چنگ را گرفته اند و چیزی نمانده است تا موسیقیهای مردمی و اصیل که با مردم نفس کشده است به یادها و خاطرات ماندگار شود.
