ویژگیهای یک نویسنده و نوشته خوب.

نویسندگان و قلم بدستان، پیش دستان و پیش آهنگان تمدن و فرهنگ در جامعه می باشد و درراس موضوعات مهم اجتماعی قرار دارند. نویسنده، کسی است که باید اهل رازو علم و درک باشد، از حسد ورزی، دزدی مطالب، قوم و نژاد پرستی دورباشد و باید مفکوره عالی ملی گرایی داشته باشد. نویسنده نباید از مقام و هنر خویش سوء استفاده نماید و از شانه های مردم به عنوان پلی برای رسیدن به اهداف شخصی خود کارگیرد. هدف از نویسندگی باید آگاهی مردم نسبت به موضوعات مهم اجتماعی و اقتصادی و تعلیمی باشد. اگر نویسنده و قلم بدست بخواهد که از راه قلم و نویسندگی به شهرت و سرمایه تنها دست یابد،  هیچ وقت در بین جامعه محبوب نخواهد شد و صاحب موقف اجتماعی و مردمی نمی گردد. باید انگیزه ملی و هدف عالی در وجود نویسنده پرورش داده شود.

نویسنده باید از موضوعات مهم جامعه به مردم اطلاع رسانی نماید و اذهان آنها را روشن سازد، وجود مردم را از تاریکی نجات دهد و به سوی رشد و ترقی سوق دهد. نویسنده باید همت مردم را بلند سازد و در دل مردم امید واری های نسبت به آینده ایجاد نماید. نویسنده خوب هیچگاه از امکانات دفتر و قلم خویش، به نفع شخصی خود کار نمی گیرد بلکه از آنها تا آخرین توان خویش برای پیش رفت کار،استفاده می کند. نویسنده خوب، رابطه های اجتماعی و سیاسی ملت را با مسؤولین و رهبران بر قرار می کند.

نویسنده باید قدرت تخیل و تحقیق را داشته باشد و دارای تحصیل عالی در رشته ادبیات باشد. مهمترین چیزی که نویسنده را در کارهایش موفق می سازد؛ هدف عالی است که نویسنده باید آن را داشته باشد.

وابستگی های بیش از اندازه حزبی و وقومی از موفقیت های نویسنده می کاهد و مقام دینی و اجتماعی وی را نابود می سازد.

تعداد کسانی که به عنوان نویسنده در جمع نویسندگان پا گذاشته اند، بی خبر از مسؤولیت های اجتماعی و اخلاقی نویسندگی که دارند بی باکانه دست به توهین و تحقیر رهبران و بزرگان می زند و هر از گاهی برای رسیدن به اهداف شخصی خود پهلو می گرداند. در قدم نخست باید آن روحیه نویسندگی را در خود رشد داد و بعد ادعای نویسندگی کرد.

ویژگیهای یک نوشته خوب

باید ساده و روان و قابل فهم برای افراد کم سواد تهیه شود و مختصر و مفید باشد تا افراد کم حوصله نیز بتواند از آن استفاده نماید. نویشته خوب می تواند به سوالات ذهنی مردم پاسخگو باشد و قناعت آنان را در مسائل بزرگ حاصل نماید.مطالب باید در خور اوضاع جامعه باشد و در رابطه به موضوعات جاری روز چیزهای را برای گفتن داشته باشد.

عفت وپاکی قلم ، وحدت موضوع ، استفاده منا سب ازصنایع ادبی، مراعات نکات دستوری ، مراعات قواعد علامه گزاری ونشانه گزاری ، نظم وترتیب ، توجه به مخاطب ، نقل درست وبه موقع ازمنابع ، مراعات اختصار و طویل ، پرهیز ازمقدمه چینی وقلم فرسای بی مورد ، پرهیز از واژه های بیگانه، املای درست کلمات و خوانا بودن خط ، از موارد اند که یک نوشته خوب آنرا دارا می باشد.

برای بهتر شدن مهارت نویسندگی باید زیاد خواند و زیاد نوشت. امادر افغانستان، ایجاد و فعالیت روزنامه ها و هفته نامه ها رو به افزایش است و هر روز به تعداد بالاتر از بیست شماره، از آدرس ها و تحت نام های مختلف در دفاتر خارجی و داخلی توضیع می گردد.

عدم هماهنگی مطالب و ضعف تحلیل های رسانه گران از موضوعات داخلی کشور و برخورد تبعیض گرایانه ی اکثر نویسنگان با رویکردهای مهم اجتماعی، مشکلات ویرایشی و نگاریشی، طولانی و سنگین بودن مطالب ، عدم ایجاد تنوع و عدم استفاده از راه های جذب مخاطبین مشکلات اساسی می باشد که در مطبوعات افغانستان دیده می شود و سبب بی توجهی مخاطبین با مطبوعات گردیده است. روز نامه ها و هفته نامه ها باید، ازراه های مختلف، تمثیلی، طنزی، کارکاتور، مسابقه، ورزش های مغزی و راه های که مردم بیشتر آنرا درک می کند و به هدف نویسنده آن پی می برد باید تهیه شود. متاسفانه مطالب که در رادیو ها و سایت های خبری و تحلیلی نشر می شود، روزنامه ها آنرا یک یا دو روز بعد و هفته نامه ها یک هفته بعد آن را نشر می کند که برای مخاطبین کاملا تکراری بوده و باعث ضیاع وقت و مصرف بیجا می گردد.

مشکل اساسی دیگر عدم مخاطب شناسی است که رسانه گران در نظر نمی گیرد و هدف اصلی خویش را اعلانات بازرگانی و بدست آوردن پول قرار می دهد.

محصلین و جوانانی که مخاطبین اصلی مطبوعات باید باشد به روزنامه و ماهنامه ها دست رسی ندارند و نمی تواند که به مبلغ پول های زیاد با روزنامه داران قرار داد نماید.

مشکل دیگری که مطبوعات با آن مواجه می باشد، نشر مطالب کپی شده از وبسایت های خبری می باشد که بدون هیچ تغییر و اصلاح گری در آن، آن مطالب را چندین روزنامه نشر می نماید.

باید قدرت و توانایی های ادبیات مردم افغانستان در مطبوعات تجلی پیدا نماید و مطالب که برای مردم نشر می شود از موضوعات مختلف ترکیب گردد.