من نوشته عزیز رویش را خواندم و خیلی ها تعجب کردم. آقای رویش! ما از شما به عنوان یک چهره روشنفکر یاد می کردیم و همیشه تلاشم این بود که در گام برداشتنهای انتخاباتی از شما و مثل شما مشوره بگیریم آیا مشوره شما این است؟ این آواز خواندن های پیش از شعار های انتخاباتی که تا هنوز کاندیدان خود لب باز نکرده اند حتا خودشان بر صداقت شان مشکوک هستند؛ شما آمدید در مقاله خود قسم ابالفضلی یاد کردید که به فلان کاندید رای بدهید!!
آیا این یک نوع کم حوصله گی نیست؟ نباید این چنین با توانایی های جوانان هزاره تنور انتخاباتی را به نفع دیگران گرم کنید! بیگذارید که در فرصت های باقی مانده ما کاندیدان را بشناسیم و خودمان درکشان کنیم. دیگر جوانان را قربانی باجگیریها نکنید! از شما بعید بود که نا آگانه دنبال جهت دادن آرای سرگردان مردم خویش باشید. من تاهنوز باور نکرده ام که جوان مثل شما در بازی دموکراسی سیاسی رقص پیرانه کند. اول اینکه جهت دادن آرای جوانان از قدرت شما دور است و دوم شما کاملن بی دلیل بر افکار سیاسی جوانان تاخته اید. کمی دقت و کمی صبر. هنوز ترکیده گی های گذشته پاهای مان درمان نشده شما با موزه نو؛ دنبال یکی حرکت کردید. در کامنت های مقاله تان بینید که جوانان چه عکس العملهای نشان داده و چطور با احساسات مردم بازی کده اید! ایکاش اندیشه و فکر من در مورد شما همان بود که داشتم. مارا به دموکراسی و تغییر کامنل بی باور ساختید جناب رویش!
