تاثیرات منفی نا امنی شاه راه هابالای برنامه های انکشافی و اقتصادی ولایات مرکزی

به خاطر نا امن بودن یکی از مناطق ولسوالی جلریزولایت میدان و نا امنی ولسوالی سیاه گرد ولایت پروان، ولایات مرکزی کشور از جمله: ولایت بامیان و ولسوالی های آن، ولایت دایکندی و ولایت ارزگان و دیگر مناطق مرکزی و هم چنان ولسوالی های ولایت میدان از جمله مناطق بهسود نا امن گردیده و باعث به فراموشی سپرده شدن این ولایات گردیده است. ولایت بامیان و مناطق مرکزی با همت والا و غیرت ورزی و وطن دوستی مردم آن مناطق، از امنیت رضایت بخش بر خوردار می باشد. وقتی که از سیاه گیرد غوربند و ملاخیل دره میدان تیرشوی خیالت از امنیت کاملن راحت می شود و آرامش روحی به انسان دست می دهد. مسافران که از در این منطقه ها می رسند همه سکوت می کنند و منتظرند که از کجا فیر آغاز می شود و در کجا ماین انفجار می کند. موترهای که با راننده و بار خود در کنار سرک ها یک جا به آتش کشیده شده، بر وحشت و ترس مسافرین چندین برابر می افزاید. هر لحظه انسان انتظار مرگ و زخمی شدن را می کشند. سکوت فراگیر می شود، لذت دیدن مناظر زیبای طبیعی و انواع و اقسام میوه های کنار جاده را از یادها می برند. دهقانان و کارگران که در مزارع مشغول پرورش دادن باغ و زراعت هستند، همه مثل آدم خواران معلوم می شوند که اگر دست شان تکان بخورد یا خم شوند و از روی زمین چیزی را بگیرند ویا دکان داران دست به مبایل خود ببرند؛ مو در بدن آدم سیخ می شوند. چون طالبان در لباس دهقان، زنان و دکان داران و هوتل داران بالای مسافرین و مردم عادی که از محل می تیر می شوند حمله می کنند و مال و دارایی و جان  مسافرین را می ستاند. وقتی که در هوتل ها پیاده شوی، فکر می کنی که اول باید از معاینه بصری چند پیرمرد که در گوشه های هوتل خوابیده بگذری. اگر تلفن کنی ویا دریشی داشته باشی، فورا تعقیب می کنند و آدرس موتر و چوکی آدم را به طرف مقابل اس ام اس می کنند. چند قدم اون طرف چند فرد مسلح در مسیر موتر ایستاد می شوند و خودت را اشاره می کند که از موتر پیاده شو. دیگر هیچ چیز نمی تواند حیات تورا بر گرداند. حتی تضرع و زاری خانواده و بچه کوچکت هم نمی تواند زره ی رحم در دل طالبان بیاندازد. این چند مناطق نا امن که هر نوع جنایت در آن صورت گرفته از چند متر بیشتر نیست ولی بزرگترین راه مواصلاتی و مهمترین برنامه های فرهنگی، انکشافی، اقتصادی و آموزشی ولایات مرکزی را با چالش مواجه ساخته است. به خاطر نا امنی در این دو مناطق کوچک، حاضر می شوی که از هرچه بگذری و حتی نتوانی مریض خودرا به مرکز انتقال بدهی. چون هم جان مریضت در خطر است، هم جان خودت و هم موتری که تورا به کابل می رساند.

ارگانهای که تصمیم کارکردن در ولایت های مرکزی را دارند ویا سرمایه گزاران که می خواهند در بامیان سرمایه گزاری کنند، با این وضع نا امنی در دو مناطق کوچک که راه را بند کرده است، حاضر نیست که مال و جان خودرا در خطر بیاندازد و از جانب دیگر هیچ کارگری حاضر نیست که برای سه صد افغانی مزد کار که خون این انسان ها یک بلیست زمین را هم تر نمی تواند، به بامیان و مناطق مرکزی رفته و با شرکت های سرکسازی و ساختمانی کارکنند. فقط مریض داران و کسانی که کارهای ضروری دارند باید از این مسیر رفت و آمد کنند و قربانی حملات انتحاری و فیر افراد مسلح شوند. پولیس و اردوی ملی باید جریان چگونگی نا امنی را از مسافرین جویا شوند که در کجا جنگ است و کجا نا امن است.

تمام ارزش ها و داشته های که ولایات مرکزی دارند، به خاطر همین نا آرامی های دو منطقه کوچک که در مسیر شاه راه مواصلاتی این ولایات قرار گرفته بی ارزش شده و مردم نسبت به آن بی توجه شده است. بند امیر یکی از عجایب دنیا و اولین پارک ملی کشور است ولی به دلیل نا امنی در دره میدان و سیاه گرد غوربند، باعث به فراموشی سپردن آن شده و هرساله گردش گران و بازدید کننده داخلی و خارجی آن کمتر می گردد. چون راه های زمینی نا امن و راه های هوایی بسیار پُرهزینه می باشد. گردش گران و جهان گردان مجبور است که از دیدن و سیاحت کردن در این ولایت صرف نظر کنند. این در حالی است که از لحاظ اقتصادی و تولیدات داخلی ولایات بامیان و ولسوالی های آن و ولایت دایکندی بهترین محصولات زراعتی، بادام، کچالو، کِشته چپه نمگ، پوست، گندم، چوب، گوسفند، قالین، نمد، برنج و سیب و زرد آلو را دارا می باشد. اما تنها همین نا امنی و صعب العبور بودن بعضی جاده مانع رشد این محصولات گردیده است. موتر دارن با ترس وبیم از این مسیر عبور می کنند و مجبور است که از راه طولانی و دور خودرا به کابل برسانند. دهاقین و تولید کننده گان هم مجبور است که برای رسانیدن محصولات خویش به مرکز، فداکاری کنند جان خودرا به خطر انداخته و مسیر طولانی و خطرناک را طی کنند تا صادرات خویش را به کابل برسانند. ولایت دایکندی علاوه بر نا امنی شاه راه ها، تقریبا هر هفته شاهد حوادث خونین ترافیکی است که به خاطر بی توجهی و خرابی جاده ها صورت می گیرد، می باشد.

شرکت های که ساخت سرک های بامیان را قرار دادکرده است، دو برابر پول می گیرند. افرادِ که در این شرکت ها کار می کنند دو برابر مزد می خواهند چون با کار کردن در این ولایات جان خودرا در خطر می اندازد. افزایش قیمت قرار داد ها و مزد کارگران بالای بودجه های انکشافی ولایات وضع می گردد و از آن کاسته می شود که در نتیجه به آخر نرسیدن کار و نیمه باقی مانده آن می گردد.

خلاصه این نا امنی ها در تمام بخشهای انکشافی، اقتصادی، سرمایه گذاری و ... تاثیرات منفی به جا گذاشته است. امید که مسئولین مربوطه با جدیت کامل امنیت این دو شاه راه مهم و حیاتی را تامین کند. گفته می شود که پُسته های که در این مسیر ایجاد شده در نا امنی ها نقش داشته و منطقه را نا امن تر ساخته است و حتی از امکانات آنها به سود دشمنان استفاده صورت می گیرد. در این اواخر حملات طالبان بالای مسافرین افزایش یافته است و عبور و مرور مردم به شدت کاهش یافته است.

یکی از موثرترین راهکارها برای برقراری ثبات و امنیت این شاه راه ها، تشویق مردم برای همکاری با حکومت است. مردم اگر همکاری کنند، طالبان و شورشیان نمی توانند از قریه ها بالای مسافرین فیر کنند و پس به قریه ها فرار کنند. امید که مردم شریف ولایت میدان و ولسوالی سیاه گرد و تمام مناطق کشور با حکومت و نیروهای امنیتی همکاری کنند و امنیت را برای خود و هموطنان خویش تامین نمایند..