افزایش آلودگی صوتی در شهر کابل به یک معضل جدی تبدیل شده و مرگ خاموش و بی
صدارا برای باشندگان این شهر به وجود آورده است. هارن های پیهم و بی مورد دریوران
در شهر، بزرگترین عامل آلودگی صوتی را تشکیل می دهد. بی قانونی دریوران، رشوه
ستانی پولیس های ترافیک و فساد اداری باعث افزایش هارن های بیجا گردیده است.
دریوران برای مقاصد کوچک و شخصی خود متوسل به هارن می شود که از جمله: با هارن کردن
سلام می کنند، دوست خودرا متوجه می سازد، برای بازکردن دروازه پارکینگ هارن می زند،
با هارن سواری را متوجه خودمی سازد، عصاب خرابی خودرا به دیگران نشان می دهد، بالای
دیگران تیم می دهد و هرچه که بخواهد بالای این زبان بسته دهن باز انجام می دهد. به
همین خاطر هارن بزرگترین عامل آلوده کننده صوتی به شمار می رود. شهر کابل به خاطربی
توجهی ها و پایین بودن آگاهی مردم نسبت به قوانین شهر نشینی، یکی از آلوده ترین
شهرهای افغانستان می باشد. چندسال قبل اداره محیط زیست(زیشت) اعلان کرده بود که
اگر به آلودگی ها در این شهر توجه نشود، تا چندسال دیگر شهر کابل قابل زیست
نخواهدبود.
دریوران درجاهای که هیچ نیازی نیست، هارن می زند. هارن زدن بخاطر مسایل کوچک و
رساندن اهداف که در بالاذکر شد، یک تخلف بزرگ از قوانین ترافیکی می باشد. بزرگترین
هارن ها به خاطر ناراحتی راننده از دریور دیگر است، هروقت که از راننده پیش رو
اندکترین بی توجی را مشاهده می کند، پشت سرهم هارن می زند. متاسفانه دریوران بدون
اینکه متوجه ضررهای هارن زدن باشند، در هرجا و مکان و هر زمان برای فهمانیدن مقاصد
خویش هارن می زنند. در حال که هارن زدن در اوقات نا مناسب، پیش شفاخانه ها، مراکز
آموزشی و تحصیلی کاملن ممنوع می باشد. هارن زدن فقط در مواقع ضروری و اضطراری می
باشد که از جمله: وقتی که بریک
موتر بریده است، باید دریوران دیگر را با هارن زدن مطلع کرد. متاسفانه آنچه که
دریوران شهر کابل کمتر یا اصلن به آن توجه نمی کند، معنی هارن زدن است. میلیون ها
شهروند، متعلمین، محصلین، دکانداران و عابرین در هر روز هزاران بار صدای هارن را
می شنوند. طبق گزارش داکتران بدون مرز، این هارن ها شدید ترین آسیب هارا به بخش
های مختلف بدن انسان وارد می سازد. طبق گزارش سایت اطلاعات روز(گزارش از شهیر، 26
جوزای 1393) در یک دقیقه در شهر کابل هزاران هارن زده می شود. که اکثر این هارن ها
در جاهای شلوغی و پیش روی آسایشگاه ها و مراکز تعلیمی به صدا در می آید. دریوران
وقتی که از راننده گی دریور دیگر یا کدام کس در پیاده رو اندک ترین بی احتیاطی را
مشاهده می کند، به معنی نشان دادن قهر و عصاب خرابی خود، پی هم چندین بار هارن می
زند. از این طریق به دیگران می فهماند که اشتباه کرده است ولی غافل ازانکه خودش
اشتباه بزرگتری را مرتکب شده است.
عوامل افزایش دهنده هارن های بیجا چیست؟
1 – بی اعتنایی دریوران. مهمترین عامل
هارن زدن های بی موقع و غیر ضروری، بی اعتنایی و عدم آگاهی دریوران از قوانین
ترافیکی می باشد. گرچند اکثری از دریوران می دانند که هارن زدن بیجا تخلف است ولی
بازهم به آن بی اعتنایی وبی توجهی می کنند و برای رساندن مقصود خود به هارن متوسل
می شود. در راه بندون ها خوب متوجه هستند که موتر قبلی راه ندارد، باز پشت سرهم
بوق می زند و بی حوصلگی خودرا با هارن زدن به دیگران نشان می دهد.
2 – عدم تطبیق قانون و موجودیت فساد.
دومین عامل که سبب ازدیادهارن زدن ها شده است، عدم تطبیق قوانین ترافیکی و رشوه
ستانی ها می باشد. ترافیک در هرگوشه شهر و چهار راهی ها وجود دارد و می بیند که
دریوران بی جا و بی موقع هارن زده ولی اصلن توجه نمی کند و با رشوه ناچیز دریور را
آزاد می کند. متاسفانه رشوه ستانی و پول خوری برای ترافیک ها به عادت تبدیل شده که
به همین خاطر خیلی از جرم و جریمه ها نا دیده گرفته می شود. برخورد ترافیک ها
کاملا بر عکس است. به طور مثال: اگر دریور مدارک اش تکمیل باشد و بی قانونی هم
نکرده باشد، ترافیک بجای که از او خوشحال شود، با قهر و غضب با او بر خورد می کند.
آدم فکر می کند که آمیرصاحب از گرفتن رشوه نا امید شد.
3 – به عادت تبدیل شدن بی قانونی ها.
یکی از چالش های بزرگ برسرراه تطبیق شدن قوانین شهری است ، بی قانونی ها برای مردم
به عادت تبدیل شده است. از صبح تا شام که دریوران بیخ گوش مردم هارن زده، همه به
این صداهای نا هنجار عادت کرده است و بدون هیچ عکس العملی آن را نادیده می گیرد و
از کنارآن رد می شود.
4- نبودن لوحه های ترافیکی. یکی از
لوازم شهر شلوغی و پُرجمعیت مثل کابل این است که در جاهای حساس و مزدحم، درچشم دید
دریوران علایم هشدار دهنده ترافیکی نصب شود. هارن زدن ممنوع، یا علامت بوغ و چلیپا
کشیدن در روی بلندگو، یکی از علامت های ضروری جاده می باشد. حداقل این تابلوهاباید
در مقابل شفاخانه ها، دانشگاه ها، منازل مسکونی، و مراکز آموزشی نصب گردد تا حد
اقل دریوران در همین مکانها از هارن زدن خود داری کنند.
با این وجود، دریوران که بی جا و بی مورد
هارن می زند، عامل اصلی تشنجهای روانی، تشویش و پریشانی ذهن و عصبی افراد می
باشد. همچنان هارن زدن باعث عوارض روانی مانند کم‌خوابی، کج‌خلقی، زودرنجی، تحریک
رفتارهای ضد اجتماعی، خشونت‌طلبی، افزایش نرخ حوادث کار، مختل شدن رشدشناختی،
استرس و افسردگی، پرخاش‌گری، کاهش تمرکز و کاهش بازده کاری بالای دیگران می باشد.
هرکدام این اختلالات جسمی و روانی که از آلودگی صوتی و هارن موترهابه وجود می آید،
بالای زندگی وارتباطات اجتماعی شهروندان
اثرگذارمی شود. حتی بالای گسترش خشونت های خانوادگی نیز هارن زدن ها نقش غیر
مستقیم دارد.
راه حل چیست؟
الف: تطبیق قوانین
ترافیکی. متاسفانه تا هنوز دیده نمی شود که ترافیک یک دریور را به خاطر هارن زدن
جریمه کرده باشد. این خود نشان می دهد که قوانین ترافیکی به صورت درست تطبیق نمی
شود. اولین راهکار جلوگیری از هارن های بیجا، جریمه نمودن دریوران بی احتیاط است.
هرزمانی که یک دریور بی جا و بی مورد به هارن متوسل می شود، باید جریمه نقدی شود.
ب: مبارزه با فساد
اداری. رشوه ستانی در همه ادارات دولتی به خصوص کمیشن کاری ها در ریاست ترافیکی، به
بزرگترین معضل تبدیل شده است. هرکسی که بخواهد در مقابل پول اندک که به کمیشن کار
می دهد، مدت یک هفته، جواز رانندگی و موتر را از ریاست ترافیک بدست می آورد بدون
آنکه بدهد. این خود بزرگترین چالش ها به شمار می رود. به همین خاطر حوادث ترافیکی
در کشور زیاد بوده و صدها شهروند در جاده های افغانستان به خاطر بی احتیاطی راننده
ها از بین می رود.
