توافقنامه میان رهبران دولت وحدت ملی و
حزب اسلامی گلبدین حکمتیار، بدون در نظر گرفته شدن جایگاه زنان در آینده،
به امضا رسید. این توافقنامه که در سه فصل و بیست و پنج ماده به تاریخ
بیستم اسد، میان طرفین به امضا رسیده است، در مورد نقض گسترده حقوق بشر در
توسط حکمتیار و نقش و جایگاه زنان در آینده، چیزی ذکر نشده است. در حالیکه
به باور آگاهان و فعالان حقوق زن، حکمتیار در گذشته، یک چهره برجسته خیانت
و وحشت برای زنان بوده و همواره با گروه های طالبانی و تروریستی همکاری
کرده است. بسیاری از حملات انتحاری و انفجاری را نیز، گلبدین حکمتیار در
کشور به دوش گرفته است. از نظر این آگاهان، در نظر گرفته شدن جایگاه زنان
در این توافقنامه و تعهدات گلبدین حکمتیار در این قسمت، بسیار حیاتی و مهم
به شمار می رود. با مرور در متن این توافقنامه به آن بیشتر می توان گفت
امتیاز نامه. بخاطری که همه امتیازات لازم را دولت به حزب گلبدین حکمتیار
متعهد شده است. مهمترین بخش های مورد توافق در این تفاهمنامه، قرار ذیل
میباشد.
از بین رفتن تمامی تحریم های سازمان ملل نسبت به حزب اسلامی گلبدین حکمتیار، ملقب شدن گلبدین به نام امیر محترم و آزاد شدن سفرهای سفرهای او به تمامی نقاط کشور، به رسمیت شناخته شدن تمامی فعالیت های سیاسی حزب حکمتیار و همدستانش در تمامی انتخابات ها و فعالیت های سیاسی در کشور، در نظر گرفته شدن نقش حکمتیار در اصلاح نظام انتخاباتی، آماده ساختن یک مکان مناسب با تمام امکانات زندگی و تامین امنیت برای حکمیار در هرجای کشور که بخواهد توسط دولت، مصونیت قضایی حکمتیار، رها سازی زندانیان مربوط به حزب حکمتیار از زندان های کشور، سهیم شدن گلبدین در تمامی مشوره ها، تصمیم گیری ها و فرصت ها، از مهمترین تعهدات دولت به حزب گلبدین حکمتیار می باشد.
قطع شدن رابطه حزب گلبدین با طالبان، دفاع از ارزش های کشور، فعال شدن دفاتر سیاسی گلبدین در تمامی ولایت ها، تلاش برای تامین صلح و ثابت کشور، از مهمترین تعهدات حزب گلبدین حکمتیار در قبال توافقنامه صلح می باشد. در این توافقنامه، امضای مهندس امین کریم رئیس حزب حکمتیار، رئیس شورای عالی صلح کشور، حنیف اتمر، سید احمدگیلانی، امیر حزب حکمتیار (گلبدین حکمتیار) و امضای رئیس جمهور غنی درج شده است. حال سوال اصلی اینجاست که چرا دولت برای گلبدین امتیاز قایل شده است؟ در حالی که این امتیاز را باید گلبدین از طریق آرای مردم بدست میاورد و مانند دیگر احزاب و رهبران، در کشور زندگی میکرد. حکمتیار بجای که محاکمه شود و یک ضمانت جدی برای عملی شدن تعهدات خود بسپارد، بخاطری که وی چندین بار به میز مزاکره حاضر شده و با گرفتن امتیازات زیاد، پس با تروریست ها پیوسته است. از سوی دیگر، آیا همه شاخه های حزب اسلامی با گلبدین در این موافقتنامه شریک هستند یا خیر؟ آیا شاخه ارغندیوال، جمعه خان همدرد و بقیه شعبه های حزب اسلامی، با حکمتیارموافق است یا آنان کار خودرا میکنند؟ آیا دولت با این کار خود، فرهنگ معافیت ناقضین حقوق بشر و زنان را نهادینه نکرده است؟ آیا آن قلبی که سالها در سینه گلبدین برای تروریستان پریده دیگر نمیطپد؟ آیا حزب گلبدین یک حزب رسمی است؟ آیا حزب گلبدین حکمتیار سلاح غیر قانونی خودرا به دولت تسلیم کرده است؟ آیا دولت این توانایی را دارد که به همه رهبران جهادی مخالف خود امتیاز بدهد؟ آیا دیدگاه حکمتیار را نسبت به فعالیت زنان و بانوان، درک کرده است؟ آیا گلبدین حکمتیار همه ابعاد قانون اساسی، قانون حقوق بشر، حقوق اطفال و حقوق معلولین را پذیرفته است؟ اینها سوالاتی است که به شدت مطرح گردیده و باعث نگرانی فعالان حقوق زن گردیده است. رهبران دولت وحدت ملی که با گلبدین حکمتیار و حزبش کنار آمده، باید این موضوعات را روشن کند و به سوالات مردم پاسخ بدهد.
از بین رفتن تمامی تحریم های سازمان ملل نسبت به حزب اسلامی گلبدین حکمتیار، ملقب شدن گلبدین به نام امیر محترم و آزاد شدن سفرهای سفرهای او به تمامی نقاط کشور، به رسمیت شناخته شدن تمامی فعالیت های سیاسی حزب حکمتیار و همدستانش در تمامی انتخابات ها و فعالیت های سیاسی در کشور، در نظر گرفته شدن نقش حکمتیار در اصلاح نظام انتخاباتی، آماده ساختن یک مکان مناسب با تمام امکانات زندگی و تامین امنیت برای حکمیار در هرجای کشور که بخواهد توسط دولت، مصونیت قضایی حکمتیار، رها سازی زندانیان مربوط به حزب حکمتیار از زندان های کشور، سهیم شدن گلبدین در تمامی مشوره ها، تصمیم گیری ها و فرصت ها، از مهمترین تعهدات دولت به حزب گلبدین حکمتیار می باشد.
قطع شدن رابطه حزب گلبدین با طالبان، دفاع از ارزش های کشور، فعال شدن دفاتر سیاسی گلبدین در تمامی ولایت ها، تلاش برای تامین صلح و ثابت کشور، از مهمترین تعهدات حزب گلبدین حکمتیار در قبال توافقنامه صلح می باشد. در این توافقنامه، امضای مهندس امین کریم رئیس حزب حکمتیار، رئیس شورای عالی صلح کشور، حنیف اتمر، سید احمدگیلانی، امیر حزب حکمتیار (گلبدین حکمتیار) و امضای رئیس جمهور غنی درج شده است. حال سوال اصلی اینجاست که چرا دولت برای گلبدین امتیاز قایل شده است؟ در حالی که این امتیاز را باید گلبدین از طریق آرای مردم بدست میاورد و مانند دیگر احزاب و رهبران، در کشور زندگی میکرد. حکمتیار بجای که محاکمه شود و یک ضمانت جدی برای عملی شدن تعهدات خود بسپارد، بخاطری که وی چندین بار به میز مزاکره حاضر شده و با گرفتن امتیازات زیاد، پس با تروریست ها پیوسته است. از سوی دیگر، آیا همه شاخه های حزب اسلامی با گلبدین در این موافقتنامه شریک هستند یا خیر؟ آیا شاخه ارغندیوال، جمعه خان همدرد و بقیه شعبه های حزب اسلامی، با حکمتیارموافق است یا آنان کار خودرا میکنند؟ آیا دولت با این کار خود، فرهنگ معافیت ناقضین حقوق بشر و زنان را نهادینه نکرده است؟ آیا آن قلبی که سالها در سینه گلبدین برای تروریستان پریده دیگر نمیطپد؟ آیا حزب گلبدین یک حزب رسمی است؟ آیا حزب گلبدین حکمتیار سلاح غیر قانونی خودرا به دولت تسلیم کرده است؟ آیا دولت این توانایی را دارد که به همه رهبران جهادی مخالف خود امتیاز بدهد؟ آیا دیدگاه حکمتیار را نسبت به فعالیت زنان و بانوان، درک کرده است؟ آیا گلبدین حکمتیار همه ابعاد قانون اساسی، قانون حقوق بشر، حقوق اطفال و حقوق معلولین را پذیرفته است؟ اینها سوالاتی است که به شدت مطرح گردیده و باعث نگرانی فعالان حقوق زن گردیده است. رهبران دولت وحدت ملی که با گلبدین حکمتیار و حزبش کنار آمده، باید این موضوعات را روشن کند و به سوالات مردم پاسخ بدهد.
