کلانتر، داروغه ، شیخ ، ارباب .... :

درمناطق اطراف ومحلات دور دست افغانستان بزرگان وصاحب اخطیاران بشتر به اسم کلانتر، دارووغه ، ارباب ، شیغ آخون ، جگلن یاد می شود ودر اکثر جاها وموارد به خاطر اینکه احترام کرده باشد بنام دختر وپسر یاد می شود (آته ظاهر، آته حکیمه ...)
اما این نام وتخلص برای هرکس نیست بلکه برای کسانی است که یک ویژه گی خاص دارد .
کلانتر برای کسی می گوید که زیاد الاغ سودا گری می کند وچیلی گیری می کند .
داروغه برای کسی می گوید که کمی اخطیار دار است وصاحب یک مقدار زمین است وچند دهقان چند مزدور داشته باشد ، داروغه باید یک اصپ سواری خوب داشته باشد که برای نان چاشت داروغه را از خانه جای برساند.وروز میدان پس نماند.
ار باب کسی است که بیرون از قوم با دولت وحکومت کمی رابطه داشته باشد وگپ سخن مردم را بجای برساند ، که همیشه با لباس کمی متفاوت با دیگر مردم دربین جامعه حرکت می کند.
دراین سه طایفه از بزرگان اصلآ سواد داشتن مطرح نیست آنقدر بی سواد باشد که خط هم خوانده نتواند ولی گپ زدن بلد باشد ورو دبل باشد وشرم گین نباشد یکی از شرطها این است که پر حرف باشد وزمین داشته باشد.
ولی شیخ برای کسی اطلاق می شود که کمی سواد داشته باشد وسر دستر خان دعا بتواند وروزهای عزاداری منبر روی داشته باشد وقیه بخواند.
ولی آخوند برای با سواد بی سواد اطلاق می شود گاهی جوانان هم میتواند مصداق این تخلص قرار گیرد، کسی که زیاد خرابات وخراج است هم آخون می گوید کسانیکه دوزنه است هم آخون میگوید.