نوروز، هدیه باران و تحول.

کاش رفتگان تاریخ هم برمی‏گشتند! کاش آیندگان را مجال وصالی بود؛ تا ما عظمت و ابوهت نوروز و رسوم و آنچه را که نیاکان ما انجام می دادند را شاهد می‏شدیم؛ آن‏گاه که پدران ما از گلو گاه خسته از جور زمان در گذر سال ها، فریاد تحول مثبت را سر می دادند و از نوروز تجلیل می کردند  که چگونه در کارشان صداقت و راستی آشکار بود و صفا می بارید.

برکت، همدلی  و دوستی از دستان حقیقت باران، هدیه تولد می‏ستاند. یادم می‏آید کودکی افکار بکرم که دل به بازی بادکنکی می‏دادم و از درک عظمت نوروز و صداقت و همدلی بزرگانم غافل بودم و حالا می‏فهمم که چه رمزو رازی در رسوم و عادات نیاکان نهفته بوده و فراموش شدن بعضی ارزش ها و جاگزین شدن برنامه های نوین چه مشکلات را به بار آورده است، کاش به آن نوروز و به تحویل ها برگردیم.

همه باهم بازهم کوچه تاریخی نوروز را چراغانی کنیم تا زمان کم حافضه نشده،  ارزش های گذشته و ارزشمند را یکبار دیگر زنده کنیم، تا آنچه را به عنوان ارزشها ی فرهنگی داشتیم لای ورقهای تاریخ خاک نخورد.

زنده داشتن نوروز و این عنعنه ملی ما، تداعی برای احیای ارزشهای دیرین میهنی، ملی، هویتی و دینی ما است.

نوروز بازتاب بهار سال و بهار دلها است که در تمام دنیا و ادیان مختلف مورد توجه می باشد.

در افغانستان از عید نوروز تمام مردم به نظافت و پاکیزگی که یکی از شرطهای مهم دین اسلام است  به دقت توجه کرده و به آن اهمیت می دهند ظاهر و باطن خودرا از چرگ و آلودگی پاگ می کنند و به استقبال سال جدید می رود.

عید نوروز انسان را بعد از سرمای سخت و طاقت فرسای زمستان، با گرمی بهار و اعتدال شب و روز و تجدید فرهنگهای اصیل آشنا می کند، در ولایات مختلف افغانستان بر نامه های مختلف فرهنگی راه اندازی می شود.

از جمله برنامه ها، عیدی بردن برای نامزدها، دید بازدید از کسی که در سال گذشته عزادار شده، بازی های محلی، رقص و بازی، رفتن به میله جاها و جاهای دیدنی و باستانی، بزکشی، رفتن به دامن طبیعت و بعضی برنامه های جالب دیگری هم است که اجرا می شود.

با تمام این خوبی ها، یک سلسله برنامه ها از حالت عادی خویش به صورت افراطی و زیاده روی تبدیل شده که برای مردم ما کمر شکن واقع می شود بطور مثال: عیدی بردن برای کسانیکه نامزد است در سال نو،  به سی هزار تا پنجا هزار افغانی می رسد که از قبیل لباس مکمل، طلا، وسایل آرایش مکمل،  ماهی، جلبی، کلچه مخصوص و فرمایشی، میوه ( هفت رنگ) و به تعداد 40 تا پنجا یا بیشتر زنان قریه و کوچه این عیدی را به خانه پدر دختر می برد، به همین تعداد نفر در خانه پدر دختر جمع می شود  و بعد از دوساعت بازی و رقص پیش عروس، فامیل داماد هرچیزی که برای عروس آورده یک یک به مردم نشان می دهد و کسی که صدای پاک و بلند دارد وظیفه اعلام کردن و نام گرفتن یک یک تحفه را بدوش دارد و هر وقت که اسم می گیرد، اطرافیان به شدت به پوست داریه می کوبد که نزدیک پرده گوش ها بترکد.

 وقتیکه همه چیز های که برای عروس آورده بود نشان داده شد، مادر عروس هرچیزی که برای داماد خرید کرده در بین جمعیت می آورد، آنها نیز با صدای بلند تمام چیز هارا یکا یک نشان می دهد.

بعد از این کار نیم ساعت با غمچه که لباس داماد در بین اش قرار دارد بازی می کند و طرف خانه داماد می آید، فامل عروس هر چند ماهی که فامل داماد آورده برای همسایه های خود تقسیم می کند.

اما در سابق و رسم نیاکان قسمی بوده که بسیار اندک چیزی را مثل آیینه و شانه و شامپو چهار متر بخمل ر ا بین یک صندوق می گذاشته و به پشت یک نفر می داده که خانه عروس ببرد که شاید دو هزار افغانی هم تمام نمی شده  اما حالا به چهل هزار افغانی می رسد که خرج دو عیدی بردن برابر می شود به خرج یک عروسی.

پس، این نوروز که جشن ملی ماست، جشن که روح انسان را با طبیعت در آمیخته می کند، نوروز که به روح سیال و عاطفه انسانی هر کس طراوت شادابی، به خانه های ما تمیزی و صفا، به کینه های دیرینه مان پایانی و به چهره های ما شادابی می بخشد،  منبع امید و مایه ی برنامه ریزی ها و طرحها و کار های یک سال دیگر است که هرکس برای بهبودی اوضاع زندگی و اجتماعی خویش دران سعی می کند که به نحو خوبتر انجام دهد، نوروز باز تاب خاطره ها و اندیشه های است که در متن تاریخ زنده ما وجود دارد که کم کم نسل نو ما آنرا فراموش کرده است، با این همه ارزشها و داشته ها، نوروز برای جوانان ما به خصوص کسانیکه اقتصادی خوبی ندارد مایه اندیش و غمگینی و حزن می شود که چگونه بعد از سال فراغت کاری پیدا کند صاحب پنج هزار افغانی معاش شود و چگونه برای نامزد خویش سال نوی ببرد و چگونه برای فامل لباس بخرد.

امید وارم که سطح فرهنگ و سواد در جامعه بالا رفته و در نوروز روزی تحویل یکسال زندگی به تحول مثبت و ارزشمند فکر کنیم و در نگرشها، باور ها و فرایند های اجتماعی خویش تحول عمیق و مثبت ایجاد کنیم.

مهمترین تحول در نوروز  و آغال سال جدید را باید طبق مقتضای وضعیت اجتماعی خویش بشناسیم که در حوزات: مشکل شناختی و راه حل، بر خوردهای مناسب با مسایل اجتماعی، دسته بندیهای مناسب موضوعات مختلف در سال جدید، ترک آنچه را که در سال گذشته برای ما پشیمانی به وجود آورد، تنظیم و کنترل وقت، تصمیم گیری های عاقلانه باید به وجود آید.

جدی گرفتن و اهمیت دادن به نوروز هر فرد و جامعه را قادر می سازد تا مسئولیتهای فردی، اجتماعی و خانوادگی خویش را بشناسد، درک کند و به آن عمل کند و بر سنت های و نظام کهنه و فرسوده و دست پاگیر پشت پا زده و ارزشهای اصیل و نوین را جاگزین نماید.

تصمیم بگیرد که در سال نو، مسئولیت های فردی، اجتماعی و خانوادگی  و دینی خویش را به خوبی انجام بدهد، ما خواهان تحقق هرچه بیشتر آرمانهای هستیم که برای تحقق آنها پدران ما شهید شدن، میدانهای خونین را سپری کردندو برای یک چیز این همه جان فشانیها کردند که همه از یک پهلو برخیزیم و به آرامش وبرادری زندگی نمائیم و در نوروز تحول عمیق و عظیم را در جهت بهبود وضعیت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و علمی خویش به وجود آوریم،  پدران ما جان خودرا در طبق ایثار دراه وطن گذاشتن تا سرزمین عزت وآبرو داشته باشیم و احیا گری فرهنگ اصیل خود باشیم ماباید بدور از افکار طبقاتی ونجاتی این کشور،  بدوراز زبان پرستی و منطقه گرایی و مذهب گرایی همدیگر را برادر وار در آغوش می گیریم ویک تحول ر ا در آغاز سال نو و عید بزرگ نوروز به وجود بیاوریم   تا وحدت و مشارکت ملی را دراین سرزمین تجربه نمائیم، نظام که ملت ما و میهن ما آنرا خواسته باشد با همدیگر تا مین نمائیم ازادی و امنیت و صلح کشور ما دست رنج پدران ما و محصول خون شهیدان این سرزمین است  و شهیدان ما بهترین ممثل این بازی در تاریخ بوده است .

نوروز تان مبارک به امید پیروزی و بهروزی مردم افغانستان در سال نو 1392