داوود ناظری – کابل -1392/1/31
بیا که شاعیری کنی – یک لحظه سات تیری کنی – قصه جنگ آجه و
بیری کنی – رازای خیره دیگری کنی – ناله از بی مهری کنی – نالت ده سیال دری کنی .
بیری خسور مادر گرفت – جنگ آردوی شی در گرفت – دنیا ره پگ
ماشر گرفت – شوته با به کر گرفت.
بیری اینزی خاطر ده خانه سرتاغو ندره و جنگ موکنه کی:
خسور مادر مه خیانت موکنه – کارای خیلی بد موکنه – ده پای
مه او تهمت موکنه – خانه ره گدو ود موکنه – مره ملامت موکنه – بیخی خجالت موکنه –
بابه ره سرچرخک موکنه – ادمه بی عذت موکنه – قد دوست و قد دوشمو مونه – آدمه قونر
غو موکنه – تاشه آردو وروغو موکنه – بابه ره بد گومو موکنه – شوی مره قدمه بیرو
مونه.
یک ووده دختری خانه بودوم – پیش اته خو نازدانه بودم – ده
منی امقراغای خو یکدانه بودوم – ده خام پوخته خو بی جوره بودوم – صاحب پول و پیسه
بودوم – ازو وقت که بیری دزی خانه شدیم – پوخته ده منی قوق قرغنه شدیم ما – از تول
تبر خو بیگنه شدیم مه – هوشیار بودوم دیونه شدیم ما – پک از دست اجه شدیم ما –
هرچه گیرنگ می شنم بسم سبوگوم – پیش اجه رقم گوشت خوگوم – پیش مردم بیخی روی
خونوگوم – ازدست ازی آجه بخی توگ توگوم – خدا آجه ره ووی موکد – مورده ها ده دیر
خو کوی موکد – نه دو نه دندو دره – نه دین نه ایمو دره – نه مرگ نه موردو دره –
غیبت ره یاد کلو دره – ووقرای شی شکر کور شده – نزدیک لبی گور شده – نامشی ده لیست
موردا بورشده – ایفو که از عیزرایل زور شده – پگ از دیر شی دور شده – آکو ایره ده
زور بوبره – زنده ده منی گور بوبوره – ده گور خوب چوقور بوبوره – از قول آغایل دور
بوبوره – آجه از خانه کم موشود – ده غول جهنم موشود – گوش از مه بی غم موشود.
آجه ام از دست بیری خیلی شکایت موکنه و حق شی استه از خاطری
که:
باچه شی اوسانه شده – ده دون ار خانه شده – قرض دارو بی
پیسه شده – از کلی گی تاشه شده – بیکارو دلمیده شده – نقل سری کوچه شده – قروتی شی
پیاوه شده – کالای شی پک دونده شده از دست ریم گنده شده.
بابابه ام خیلی شکایت موکنه و جگرخو استه از خاطری که:
با چه شی در بدر شده – بیری شی سوداگر شده – ده دون خلگ
برابر شده – از تی قورو تیر شده – آقداری شی قایده موی سر شده – بیری شی بدواگر
شده – ازی قولا کوج گر شده – تجارو سوداگر شده – ده گوش خو طلا خر شده – کلو او
نازدانه شده – ده خانه نازواله شده – دور از آردو غاله شده – اختیار داری باچه شده
– ده وقت کار بیمار موشه – وودی خوردو تیار موشه - ده وودی چکر جرار موشه – ده سری شوی خو قار
موشه – ار روز رایی بازار موشه – باچه ار روز بیکار موشه.
خاتو ده باچه خوب شده – دیگاه پگ گوشت خوگ شده – بیری بخیر
اوشیار شده – بای پاری دوکاندار شده – بقاله بیل تجار شده – اینزی خاطر قرض دار
شده .
بابه ناله موکنه کی:
بیری مه دوکانراو
شده – ده پوست پخل چنگاو شده – آجه چشیم آو راو شده – قتیق شی اسپی آوشده .
بابه آغداری بیری ره دیده و اینزی خاطر گیله
موکنه:
کتابچه بیری ره روش کریم – باچه خواند و ما گوش کدیم – بیری
خیلی قرض دار شده – یگ لگو شصت هزار شده – بای پاری دوکاندار شده – ده پیش خلق بی
اعتبار شده .
بابه ده باچه خو پند میدیه:
باچه مه عقل و ووش بگیر – نصیحت موکنوم تو گوش بگیر – قد
ازی خاتون تو ده ملگ ونه خانه مومنه – نه آبرو دستو نه دزمه مومنه – ده روی مو
اینی تانه مومنه – اربو ده دل اجه مومنه – نه گا وگوساله مومنه – نه بوزو بزغاله
مومنه – نه آردو نه غاله مومنه – نه کویگ و باره مومنه – نه پاروی دسته میده مومنه
– نه جای بین قبیله مومنه – نه پول و نه
پیسه مومنه – نه پوته و چلمه مومنه – نه دایی الاف و نه چلمه مومنه. باچه مه :
باید تو کوجه بار کنی – ازی قولا فرار کنی – جولی خاتونه بار کنی – روی خوره
سونشار کنه – خاتونه از نان قوبار کنی--
چاره خاتونه چار کنی - قیته خاتونه خار کنی - گشنه که شد ادم موشه – نازو
نخره شی کم موشه – اونو غیت گوشتو بیغم موشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر