در مکتب اسلام، علم و
دانش، معلم و متعلم، مدرسه و مکتب ها و کسانی که به قسمی با این نهادها در یک
جامعه کمک و همکاری می کنند، از جایگاه بسیار ارزشمند و بلندی برخوردار می باشند. قرآن‌کریم به‌عنوان چراغ پرفروغ که کامل‌ترین برنامه و قوانین را برای
سعادت بشر دارد؛ در آیات نورانیش مکتب تعلیم و تربیت اسلامی را به زیبائی هرچه
تمام ترسیم کرده است. (لقد من
الله علی المومنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و
یعلمهم الکتاب و الحکمه و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین) (آل
عمران/ آیه 461). امام جعفرصادق(ع) از معلمان به عنوان
وارثین انبیا یاد کرده است. منبع(اصول کافى جلد 1 ص :39
روایة: 5). اسلام، معلم را به عنوان پدر روحانی
انسانها معرفی کرده و حفظ احترام آنهارا لازم دانسته است. طبق دستور اسلام، تمام
وظایف که انسان در مقابل پدر و مادر دارد، در برابر معلم نیز باید انجام دهد. در
جای دیگر امام جعفرصادق(ع) می فرماید:: هنگامی که روز
قیامت فرا رسد، خداوند(ج) تمام انسان ها را در یک جا جمع می کند، وقتی که ترازوی اعمال
نهاده شد، خون با برکت شهیدان را با رنگ قلم عالمان و معلمان می سنجند؛ ارزش مرکب معلمان
و عالمان بر خون شهدا فزونی خواهد داشت. این ارزش بدان جهت است که که شهیدان در سایه
علم و تربیت معلمان و عالمان و تعلیم شایسته انان به خدا راه یافته اند و لیاقت شهادت
نصیبشان شده است. منبع: (www.novin-fa.ir سایت نوین فا – ساعت 10 قبل ازظهر پنجشنبه
– 10/7/93) معلم
راهبر دل ها به قلههای کمال و سعادت است معلم به مثابه باغبانی دل سوزی است که بذر ایمان می
افشاند و گل تقوا می پروراند. معلم، شمعی است که خود می سوزد و تاریکی هارا روشن می سازد.
معلمان، مایهای حرکت و برکت جامعههستند و افراد جامعه را به تکاپو و تلاش وا می دارد. افغانستان کشوری است که تا هنوز معلمان را به عنوان بزرگترین معماران پایههای ارزشی در جامعه و آینده سازان این کشور نشناخته اند و
همیشه معلمان مورد کم لطفی و بی مهری ها قرار گرفته اند. امروز میلیون ها کودک از بستر
یک سرزمین سوخته و فراموش شده، با پاهای ترکیده و آبله دار از پشت کوهها، درهها، سنگلاخ ها، به امید که داکتر، انجنیر، معلم، استاد، ژورنالست و نویسنده شود،
به پا برخواسته است. تعلیم و تربیت این وجود های سراسر نیاز که با عشق و علاقه به
علم و آموختن جوشش خورده اند، به معلمان دلسوز و فارغ از مشکلات زندگی نیاز دارند
تا معلمان، سفیرآرزوهای نوجوانان این کشورگردد. فرزندان این وطن، دیگر با سفرههای قصه و حدیث داغ های این کشور سیر نمیشوند باید از زمزم معارف سیراب گردد. حال بایدتکانه ای به نهضت
دانش داد و نخبگان علمی و استادان گرانقدر و معلمان را ستود. متاسفانه تا هنوز مردم
و حکومتها در افغانستان، در
قضاوت های خود نسبت به معلم دچار اشتباه بوده و کمترین توجه به معلمان صورت گرفته
است. تا هنوز تنبل ترین شاگرد مکتب در رشته معلمی پذیرفته میشود و لایق ترین جوانان در رشتههای انجنیری و طب قبول می گردد. این بدین معناست که در کشور ما آباد کردن خانه
مهمتر از ساختن انسان های جامعه است. بههمین جهت از کاروان تمدن عقب مانده ایم که انسان های ویران در درون کاخ ها و
خانههای آباد زندگی می کنند. چون ما همیشه تلاش کردیم که استعدادهای نخبه را در
ساختن خانهها و کاخ ها بگماریم و ساختن انسانهارا فراموش سازیم.
معلمان، به عنوان
آینده سازان وطن و شمع افروزان جامعه، با بی مهری ها و کم توجهیهای فروان، شب و روز
مشغول تعلیم و تربیت فرزندان این کشور است. معلمان به عنوان چراغداران که اندر دل
بس تارو سیاه تاریخ به دنبال گم گشته گان راه نجات می گردند و فرزندان این وطن را
از چاههای زندگی نجات می بخشند، باید همیشه مورد احترام جامعه و توجه مسؤلین
حکومتی و بزرگان قرار داشته باشد. معلم کسی هست که زاویههای خوف ناک و
پُرهراس زندگی را روشن کرده و شمع تلاش و آگاهی را در وجود نوجوانان روشن میسازند.
اینها شب و روز تلاش می کنند تا پدرها مورد احترام قرار گیرند، حق بزرگی مادران
اداگردد، خواهران و زنان جامعه به عنوان موهبت و نعمت بزرگ خداوند شناخته شود،
مردم در باره کشور نیک بیاندیشند و انسانیت را پاس دارند.
معلمان تلاش می
کنند تا از میراث بزرگان و نیاکان این کشور پاسداریشود و نسل آینده
و جوانان این سرزمین وارثان پُرافتخار پدران خودباشند. معلمان زحمت می کشند تا برنامهها، خواهش ها، خواستهها و آرزوهای نسل
آینده وطن را به تصویر بکشند و در سینه تاریخ ماندگارسازد. استادان گرانقدر این
وطن، جوانان مارا به نیروی علم، منطق و انسانیت و اخلاق اسلامی مسلح میسازد. معلمان
زحمت می کشند تا انسان چیزی که باید باشد شوند و فرزندان این کشور ستاره نشین
گردد. این مهندیس عزیز کههمه وجودش زیبا و مقدس است، روزش را گرامی می داریم.
استاد مهجور
شاعربزرگوار وطن مان، در باره مشکلات زندگی معلم شعری زیبای سروده است که:
کجا معلم بیچاره
درس خوب دهد* که شب به فکر پگاه است و روز بیگاه است
گرتو می خواهی که
در شهرو دیار* روشنی گیرد چراغ علم و کار
لحظه ای از گوشه
چشمی ببین* خانه در دوش است استاد گزین
شب گرسنه او همی
گوید صبا* بال پرخنده بر اولاد ما
درس دیروزی کند
تکرار او* شکوههادارد دلی بیمار او
سیل فقر، او را ز
ساحل برده است* طاقت و صبرش ستم ها خورده است
در این شعر، شاعر
از مهجوری و خانه بدوشی معلمان یاد کرده است. معلمی که فرزندانش شب گرسنه بخوابد و
ماه یکبار وسایل خانه اش را بدوش گرفته و دنبال خانه بگردد، چگونه می تواند با
خاطر آسوده فرزندان را تعلیم و تربیت دهند. به گفته آن شاگردی که به مادرش گفت: "درس
امروز نه گل بود و نه آوای خوشی، قصه ای کهنهای اندوه معلم صاحب بود و همان عقده
دیرینه و دور" راستی که معلم خودش با هزاران بدبختی و فقر زندگی می کند اما
جامعه و جوانان را از انواع و اقسام فقر نجات می دهد. همه مان در زیر سایه لطف
معلم زندگی می کنیم و درسها و آموزههای او همیشه سایبان ما بوده است. بدون معلم کسی نمی توان
راه خویش را در کوره راههای زندگی بپیماید و خودرا نجات دهد. معلم، اندیشه، قلب و
روان انسانهارا می پروراند. گرچند که خودش بخاطر کم لطفی ها و بی توجهی ها سعادت
مند نیست اما فرزندان جامعه را در دو جهان رستگار و سعادتمند می سازد. معلم بی
بضاعت ترین فرد در یک جامعه است ولی در اصل، رهبر و مربی دنیا و آخرت انسانها می
باشد. معلم، حیات زندگی و جان زمان است که بدون او شمع جامعه خاموش میشود. هرقدر که در شهر پیشرفتگی ها سرعت تکنالوژی و
دستاوردهارا مشاهده می کنیم، می بینیم کههمه از زحمات
معلم مایه گرفته است. تمام پیشرفت ها و آسایش های که در یک کشور فراهم شده است،
همه آیینه قدنمایی معلم است و زحمات اورا به نماییش می گذارد. او همیشه خوابها و
آرزوهای فرزندان وطن را از آنسوی تاریخ رویشانههای خود می آورند و در وجود نسل آینده کشور نهادینه
میسازد.
فرجام سخن
1 - در دین مقدس
اسلام، معلم، منبع وصل انسانها به ارزشهای
والای الهی و دینی است و جامعه را از خطرهای احتمالی نجات می دهد. معلم، به عنوان
زبان فیض الهی، انسانهارا از خطرهای احتمالی نجات میدهد. اسلام، از مقام معلم به
عنوان جایگاه پدر معنوی انسانها یاد کرده و همه را به احترام در برابر معلم سفارش
نموده است.
2 – مشکلات معلمان
گرامی باید مورد بر رسی قرار گیرد، چون هرگونه مشکل و موانع بر سری راه معلمان
گرامی، پیامدهای جدی و خطرآفرین را در آینده کشور به دنبال خواهد داشت.
3 – استعدادهای نخبه، امکانات فراوان، زمینههای رشد تحصیلی و کسپ
اطلاعات باید در بخش معلمی در کشور در نظرگرفته شود. توجه به معلمان، سرلوحه کاری
حکومت تازه افغانستان باشد، تا کیفیت معارف در سطح کشور بالا رفته و شاهد افتخار
آفرینی های بیشتر جوانان و نوجوانان باشیم.
4 – معلم، احیاگر
ارزشهای دینی، اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در یک جامعه می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر