قفل زنگ زده انتخابات با تایدشدن تقلب بازشد

با وجود که تا هنوز سرنوشت کشور در هاله ی از ابهام و سردر گمی قرار دارد اما تا اندازه سرنوشت انتخابات معلوم شده است. با تقلب های میلیونی و سازمان یافته که صورت گرفته بود نه تنها انتخابات با بن بست مواجه شده گردیده بلکه همه مردم افغانستان و آینده کشور را بحران های بزرگ تهدید می کرد. چالش های بزرگ اقتصادی، سیاسی، امنیتی، رهبری و افزایش بی اعتمادی ها،کم کم پیامدهای 2014 را آشکار می ساخت. فرار مردم از کشور، بی اعتبار شدن دموکراسی، فشارها و تهدید های امنیتی، فقر و بیکاری، تهدید قطع شدن کمک های مالی و نظامی خارجی و بالا رفتن قیمت ها در بازارهای کشور همه از پیامد طولانی شدن برنامه انتخابات بود.  بی اعتماد شدن کمیسیون به خاطر افشاشدن تقلب های گسترده در دور دوم انتخابات، باعث پا درمیانی سازمان ملل متحد و جان کری به خاطر حل مسایل انتخاباتی گردید. بالاخره بعد از گفتگوی دو روزه میان دونامزد و وزیر خارجه امریکا، بر تقلب های گسترده انتخاباتی مهر تاید گذاشته شد و دو نامزد برای ایجاد حکومت وحدت ملی و همگرایی به توافق رسیدند.این توافق بر اساس تفتیش و باز شماری صد درصد آرای ریخته شده در صندوق ها در کابل، زیر نظر هیات معتبر و قابل اطمنان داخلی و خارجی حاصل گردیده است. حال سوال اصلی اینجا است که چه میکانیسم و معیارهای معتبر و اطمنان بخش برای مردم افغانستان در این پروسه در نظر گرفته شده است تا آرای ملوس و ناپاک از آرای وافعی مردم تفکیک شود؟ هیات و ناظرین تفتیش کننده باید برای مردم توضیح دهد که با کدام نشانه ها و معیارهای معتبر، تقلب را شناسایی می کنند. در قدم نخست مردم افغانستان باید نسبت به شفافیت روند اطمنان حاصل کنند تا نتایج بدست آمده از تفتیش قابل قبول واقع شود. پرسش دیگر این است که با توافق بدست آمده به خاطر تفتیش و باز شماری همه آرا تقلب های گسترده تاید گردیده ولی چرا از سرنوشت تقلب کاران چیزی ذکر نشده اند؟کسانی که باعث بحرانی شدن انتخابات شده و با تقلب های گسترده انتخابات را با چالش مواجه کرده است به عنوان خائنین ملی شناخته شده باید در پیشگاه مردم افغانستان به جزای اعمال خود برسند. چوپانهای ورزیده و تحصیل یافته که برای یک کاندید مشخص گوسفندچاق کرده بودند، باید خودشان مورد بازپرس و گوسفندان فربه شده ایشان از رمه جداشوند. هیات و ناظرین تفتیش کننده چگونه به سرنوشت این گوسفندان چاق رسیدگی می کنند؟. چوپان و گوسفندانی که محوریت جنحال های پیش آمده را تشکیل داده است و مردم افغانستان را با سرگردانی های بزرگ دچار کرده باید سرنوشت شان معلوم باشد.  قسمی که چند فرد متقلب در دور اول و دوم انتخابات باعث بی اعتبار شدن پروسه گردید؛ در پروسه تفتیش نیز نگرانی مردم را زیاد کرده است. سرنوشت رئیس کمیسیون انتخابات که به گفته خودش نتوانست خوب مدیریت کند و از آنچه در حیطه کاری او صورت می گیرد بی خبرند، چه می شود. امرخیل که نقش شخصیت اصلی داستان بحران انتخاباتی را بازی کرده است با همکاران و همدستان مرکزی و ولایات خود در کجای بازی قرار دارند؟ میلیونها رای که با رای پاک مردم یکجا شده اند چگونه شناسایی و از بین می رود؟ وقتی که توسط کمیسیون تقلب صورت گرفته است حتما با سیستم پیچیده و غنی از رمزو رازهای صورت گرفته که جز با اراده جدی، میکانیسم مشخص و معتبر و تعهد وجدانی و اخلاقی هیات و ناظرین قابل شناسایی نخواهدبود. در مجموع کسانی که در پست های حساس دولتی ریک به کفش دارند، نباید بار دیگر پروسه مخدوش ساخته و چالش را دامن بزند. غیر از هیات وناظرین تفتیش کننده نباید هیچ جریان دیگر در تعیین سرنوشت دخالت کند.تصمیم عجولانه و شتابزده رئیس جمهور برای انجام مراسم تحلیف و دعوت از سران 40 کشور پرسش بر انگیز است و نشان می دهد که اشخاص مهم و بالا رتبه دولتی ریگ به کفش دارند. آقای کرزی درعین جنجالهای انتخاباتی عجولانه تصمیم گرفت و  با تمام چالشها و سر درگمی های انتخابات از سران کشورها دعوت کرده بود که در روز پنجم عید سعید فطر در مراسم تحلیف رئیس جمهور شرکت کنند. قرار است که یک حکومت مبتنی بر وحدت ملی تشکیل شود که در آن صورت، هیچ کسی در افغانستان بازنده نیست،بازنده اصلی تقلب کاران و خائنین ملی است که پروسه ملی کشور را بی شرمانه مورد آماج و حمله خودها قرار داده بود. سیاهی های خیانت هیچ گاه از روی تقلب کاران پاک نخواهدشد. تقلب و تخلف دیگر جریانات عادی نیستند بلکه همه مردم و دو طرف نامزدان از آن نفرت دارند و با تن دادن به باز شماری تمام آرا، نفرت و انزجار خودرا نسبت به آن اعلان کردند. مردم امیدوارشده اند که آمدن جان کری بهانه شده و با تفاهم دو نامزد برای ایجاد حکومت آینده بر اساس وحدت ملی تمام قفل های زنگ زده سیاسی بازشده باشد و دیگر هیچ جریان خیانت کار در میان نباشد. نظارت تمام هیات و ناظرین معتبر، به تعویق افتادن زمان تحلیف، تفاهم دو نامزد ریاست جمهوری نسبت به فیصله صورت گرفته امیدواری هارا برای تقویت فرهنگ انتخاباتی و رشد دموکراسی بیشتر ساخته و پیروزی مردم را رقم خواهد زد. گرچند باز کردن این گره بدست خود افغانها قابل حصول بود اما باز شدن این گره با پادرمیانی وزیر خارجه آمریکا تنها ضعف مدیریت را در این کشور نشان می دهد. این بزرگترین تفتیش انتخاباتی در دنیا است که نهایت ضعف مدیریت را در کشور به اثبات می رساند. طبق گزارش که در صفحه بی بی سی آمده است، داکتر عبدالله عبدالله بیشتر روی تفتیش آرا تاکید داشته است. در حقیقت بازهم تعیین کننده اصلی سرنوشت، مردم افغانستان است که با آرای پاک شان رئیس جمهور را تعیین می کنند. داکتر عبدالله و داکتر غنی دست در دست هم دادند و به حکومت متحد مبتنی بر ارزشهای وحدت ملی توافق کردند، مردم هم با رای پاک خود تعیین کننده سرنوشت است اما آنچه که در این میان با شکست مواجه گردیده کسانی است که کاسه داغ تر از آش بودند و تلاش می کرد که قضاوت تقلب تاید شود و خیانت بالای سرنوشت ملت غیور افغانستان حاکم شود. اینها پیهم از طریق صفحات اجتماعی، برنامه های انتخاباتی از طریق رسانه ها حرف های زشت و رکیک نثار همدیگر کردند. با این همه به این نتیجه می رسیم که گرچند دموکراسی شکست های سخت را متحمل شد اما با این توافق بدست آمده و خرد ورزی دو نامزد ریاست جمهوری و با تحمل مردم افغانستان، به تقویت دموکراسی امید می رود. هم آغوشی دو رقیب را بعد از تشدید بحران روابط بین این دو تیم، باید برای ملت افغانستان تبریک گفت.

..